Άρθρο του Π. Σταμάτη*
Υπάρχει μια ιστορική πραγματικότητα που αναδεικνύει τον σκοτεινό και βρώμικο ρόλο, εις βάρος Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού που διαδραμάτισε ο Β΄ Κλάδος, την 7ετή δικτατορία και που συνεχίστηκε αργότερα.
Ο πλωτάρχης Χρήστος Τραγέας είναι ο αξιωματικός, που αποκαλύπτει με τις ενέργειές του την οργάνωση της «Δημοκρατικής Άμυνας» (στο εξής ΔΑ) στο Ναυτικό τέλος του 1967.
Σύμφωνα με ότι ο ίδιος λέει στην ένορκη κατάθεσή του στον εισηγητή του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών Κ. Καραχάλιο στις 8 Μαρτίου 1968 στην ΕΣΑ, υπηρετούσε στο τμήμα Β3-ΙΙΙ του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και «...ως εκ της αρμοδιότητός μου παρακολουθώ τα φρονήματα όλου του προσωπικού του Β.Ν....».
Ό ίδιος έχει ταυτιστεί πλέον με τη φρασεολογία της τότε ασφάλειας, «Εκ πληροφοριών μου» (λέει στην κατάθεσή του στην ανάκριση, πως γνωρίζει τα στοιχεία), «κατά γενομένην υπ’ εμού έρευναν» στο σπίτι του Π.
Αργότερα έτερος πλωτάρχης μηχανικός τοποθετήθηκε στο Β3-ΙΙ του ΓΕΝ, ο οποίος έγινε γνωστός για το συγγραφικό του έργο και γιατί έσπασε τη φωτογραφία του δικτάτορα από το καρέ αξιωματικών του Α/Τ Λόγχη και πέρασε Στρατοδικείο και αποτάχθηκε.
Από τη θέση του αυτή αποτύπωνε τους αξιωματικούς με το ανάλογο για τον καθένα πολιτικό χρώμα, μάλιστα μη αρκούμενος μόνο στους ίδιους, επεκτείνοντας τον έλεγχο των πολιτικών φρονημάτων μέχρι και του Β΄ βαθμού συγγενείας των αξιωματικών.
Από τότε είναι γνωστή σε όλη την οικογένεια του Ναυτικού, η αναξιοκρατία και η μεροληψία που επεκράτησε στον Β΄ Κλάδο, καθώς το μόνο απαραίτητο προσόν της αναρρίχησης στην ιεραρχία ήταν η κομματική ταυτότητα του αξιωματικού και όχι τα επαγγελματικά προσόντα του.
Ενδεικτικά θα αναφέρω στο εγγύς παρελθόν πως για να αποκατασταθεί ο αδικημένος αξιωματικός από τα συμβούλια κρίσεων και προαγωγών έπρεπε να προσφύγει τρεις φορές στα Διοικητικά Δικαστήρια για να του αποδοθεί ο δικαιούμενος βαθμός, για τους προσφιλείς στη διοίκηση αξιωματικούς αρκούσε μόνο μια ενδικοφανής προσφυγή.
Είναι γνωστό ότι στις κατά καιρούς διαφορές ενστάσεις των αξιωματικών, άλλοτε έκριναν ότι έπρεπε να γίνει η κοινοποίηση της δυσμενούς πράξης, ως σημείο εκκίνησης της παραγραφής της ενστάσεως τους και σε αξιωματικούς μη αρεσκείας της διοίκησης, έκριναν ότι η γνώση της πράξης ήταν αρκετή αφού αυτή μνημονευόταν στο ΠΔ της αποστρατείας τους.
Με αυτό τον τρόπο επανήλθαν ορισμένοι αξιωματικοί αφού ο Β΄ κλάδος δεν κατάφερε -(δεν ήθελε) να τους κοινοποιήσει την δυσμενή πράξη της αποστρατείας τους.
Για όσους δεν έχουν αποστρατευτεί ακόμα θέλω να τους ενημερώσω ότι κατά την αποστρατεία μας δηλώνουμε τον τόπο μετάβασης μας στο Φύλλο Πορείας και στο Φύλλο Απόλυσης Επιστράτευσης, οπότε η κοινοποίηση γίνεται στη δηλωθείσα διεύθυνση και στην περίπτωση της μη παραλαβής της από τον ενδιαφερόμενο επιδίδεται με θυροκόλληση.
Για να είμαι δίκαιος και επειδή μου αρέσει να ακριβολογώ δεν είναι όλοι οι Διευθυντές του Β΄ κλάδου υπεύθυνοι για όλα τα στραβά που κατά καιρούς ακούμε ότι συμβαίνουν στον Β΄ κλάδο, αλλά υπεύθυνοι είναι οι διάφοροι αρμόδιοι υφιστάμενοι τους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την απειρία τους και με τη διαρκή έκφραση είς είδος παπαγαλίας, ότι «εδώ εμείς έτσι το κάνουμε» παρασύρουν την κρίση τους εις βάρος των διοικουμένων και συχνά αδικούν κατάφορα.
Εάν ο Μεταξάς έγινε γνωστός για το ένα ΟΧΙ που είπε, εκείνοι είναι γνωστοί για τα καθημερινά και αναρίθμητα ΟΧΙ στα πασίδηλα δίκαια αιτήματα των αξιωματικών, τους οποίους τους αναγκάζουν να προσφεύγουν στην Διοικητική Δικαιοσύνη, για να δικαιωθούν.
Προ ολίγου καιρού είχα αποστείλει αίτημα στον κ. ΥΕΘΑ ότι συμπληρώνονται 80 χρόνια (1944-2024) από τον ηρωικό θάνατο του γενναίου Υποπλοίαρχου Ρουσσέν και του Ανθυποπλοίαρχου Ρέππα την νύχτα του Μ. Σαββάτου 23ης Απριλίου 1944, εν ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και ένεκα ταύτης, κατά την επιχείρηση ανακατάληψης των πλοίων που τα πληρώματά τους είχαν στασιάσει, στη Μέση Ανατολή.
Οι πεσόντες εν ώρα καθήκοντος Ν. Ρούσσεν (κυβερνήτη του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ,) και Δ. Ρέππα, οι οποίοι έσωσαν και την τιμή του Πολεμικού Ναυτικού, προήχθησαν μετά τον θάνατό τους, μόνο κατά ένα βαθμό, σε πλωτάρχη ο πρώτος και υποπλοίαρχο ο δεύτερος.
Αντιθέτως όσον αφορά την τύχη των στασιαστών και την μετέπειτα αντιμετώπιση τους από το ελληνικό κράτος, ενδεικτική είναι η περίπτωση των σημαινόντων στασιαστών Ανθυποπλοιάρχου Φουντουκλή και Σημαιοφόρου Κωτσιανά (οι οποίο εκτελέσθηκαν το 1948 για άλλες πράξεις) το 1984 αποκαταστάθηκαν στον βαθμό του Ναυάρχου (άρθρ. 24 και 28 ΝΔ 1489/1984, ΦΕΚ 170/Α/811-1984).
Ο κ. ΥΕΘΑ απέστειλε το αίτημά μου στο αρμόδιο γραφείο (Β-3/ΓΕΝ) και μου απάντησαν ως εξής.
Σε απάντηση του από 14 Αυγ 24 10:12 ηλεκτρονικού μηνύματος και κατόπιν επεξεργασίας της σχετικής επιστολής θέματος από τον αρμόδιο φορέα (ΓΕΝ/Β3), σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:
Σε ένδειξη ηθικής αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης πλοία του Πολεμικού Ναυτικού φέρουν ονόματα ηρώων του έθνους. Η προαναφερθείσα διαδικασία συνιστά διαχρονική, μετά θάνατον αναγνώριση της συνεισφοράς στο Έθνος.
Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει την μετά θάνατον τιμητική απονομή βαθμού σε Αξιωματικούς που απεβίωσαν, μετά την 24 Ιουλ 1974, κατά την εκτέλεση υπηρεσίας που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και προδήλως και αναμφισβήτητα λόγω αυτού.
Το Πολεμικό Ναυτικό ενθαρρύνει κάθε μορφής ηθική αναγνώριση σε όσους απεβίωσαν εν ώρα καθήκοντος κάνοντας την υπέρτατη προσφορά προς την πατρίδα, έχοντας ως γνώμονα την ισχύουσα νομοθεσία.
Δηλαδή οι στασιασθέντες οι οποίοι εκτελέσθηκαν το 1948, αποκαταστάθηκαν στον βαθμό του Ναυάρχου (άρθρ. 24 και 28 ΝΔ 1489/1984, ΦΕΚ 170/Α/811-1984), ενώ οι ήρωες που έσωσαν την τιμή του ναυτικού με μια καθαρή νομικίστικη ευθυνοφοβική νοοτροπία δεν μπορούν, να προαχθούν.
Απλά με μια απλή εφαρμογή του Συντάγματος και της αρχής της ισονομίας θα μπορούσαν να προαχθούν και οι ήρωες που εν ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και ένεκα ταύτης, κατά την επιχείρηση ανακατάληψης των πλοίων που τα πληρώματά τους είχαν στασιάσει, στη Μέση Ανατολή.
Όταν αποδόθηκε ο βαθμός του υποναυάρχου στη Μπουμπουλίνα, που σωστά της αποδόθηκε, μήπως απεβίωσε μετά την 24 Ιουλ 1974;
Σε αντίθεση με τα αναρίθμητα διατάγματα, της βιομηχανίας παραγωγής ναύαρχων από τα Διοικητικά Δικαστήρια, ο Β΄ κλάδος δεν μπόρεσε να βρει τον απαραίτητο χρόνο και το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, για να προάγει τους ήρωες μας.
Άλλα αυτά είναι για αυτούς που σέβονται την στολή που φορούν, το όπλο που υπηρετούν, τα παντελόνια που φορούν και την ένδοξη ιστορία του ναυτικού μας.
Ας ελπίσουμε ότι ο νέος Α/ΓΕΝ, Αντιναύαρχος Δημήτριος-Ελευθέριος Κατάρας, θα είναι καλύτερος, δικαιότερος από τους προσφάτως αποστρατευθέντες και σαν ένας σύγχρονος Ηρακλής θα καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία, αν όχι σε μια μέρα έστω κατά την διάρκεια της θητείας του.
Η ακεραιότητα του χαρακτήρα του κ. Α/ΓΕΝ και η διαφάνεια στις επιλογές του είναι εγνωσμένες σε όλα τα στελέχη του ΠΝ καθώς επίσης και στους θεσμικούς φορείς που κατά καιρούς συνεργάζεται.
____________________
* Ο Παναγιώτης Δ. Σταμάτης είναι Πλωτάρχης ΠΝ, μέλος ΔΣ/ΕΑΑΝ και συγγραφέας
0 Σχόλια