Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α. Ευάγγελος Π. Γαβρίλης, Πτυχιούχος Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ), Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΜSc) - ΠΗΓΗ: armynow.gr
Μετά από αρκετά χρόνια είχα τη χαρά, να επισκεφτώ τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Η ευγενικότητα του στρατιωτικού της προσωπικού, το πρώτο συναίσθημα που αγροικάς, καθώς φτάνεις, σε καταπλήσσει. Διαβαίνοντας την Πύλη αφέθηκα στις μνήμες μου, στις θύμισες του παρελθόντος, τότε, που συνεσταλμένος έφηβος πρωτοπέρναγα την κεντρική είσοδό της. Πέρασαν τα χρόνια, άσπρισαν λίγο τα μαλλιά, αλλά η αγάπη μου για αυτήν μένει ατελεύτητη.
Νιώθω ότι ήταν ιδιαίτερη τιμή και ευλογία, που υπηρέτησα στη Σχολή ως αξιωματικός, εκπαιδευτής, Διοικητής Τάγματος και είναι λογικό ένα ζεστό δέσιμο μαζί της πάντα να με συντροφεύει. Η συναισθηματικότητα της στιγμής, μακραίνει τις σκέψεις μου, με κάνει να αφεθώ σε προγενέστερες ματιές, ματιές που η σημειολογία τους συμπίπτει με ακούσματα και συζητήσεις, τότε.
Ίσως η νοσταλγία, για όλα όσα έζησα και βίωσα, ίσως η ακατάπαυστη ανάγκη να προσφέρω κάποιες αδόκιμες σκέψεις, ίσως η ενσυναίσθηση του χώρου, με κάνει τελικά να πάρω μια κόλα χαρτί, να τις καταγράψω, να τις αναμοχλεύσω.
Να κάποιες – από αυτές – παλιές, ενδόμυχες σκέψεις:
α. Κατανομή των Ευελπίδων στις ειδικότητες των Όπλων – Σωμάτων, πολύ ενωρίς, στο 2ον έτος. Πρόγραμμα σπουδών προσαρμοσμένο στις γνωσιακές ανάγκες μάθησης αντιστοίχως.
β. Πυρηνοκεντρική διδασκαλία στην ειδίκευση των επιλεγμένων Όπλων – Σωμάτων και περιφερειακή γνωσιακή αξιολόγηση των ακαδημαϊκών τους γνώσεων. Στόχευση, γνωσιακή εξειδίκευση – σε ορισμένους από αυτούς – κατόπιν επιτυχίας κατάλληλων ακαδημαϊκών κριτηρίων.
γ. Οι Σχολές των Όπλων και Σωμάτων, που ακολουθούν μετά τη Σχολή, ως εξειδίκευση, θα πρέπει να αποκτήσουν μεταπτυχιακό και διδακτορικό προσανατολισμό, με γνωσιακή εποπτεία από την ΣΣΕ.
δ. Υλοποίηση ενός παράλληλου προγράμματος στήριξης και καταγραφής των όποιων αποκλίσεων από το ΓΕΣ, ώστε έγκαιρα όλα αυτά τα συστήματα να επαναξιολογούνται, πετυχαίνοντας ορθολογιστικότερα αποτελέσματα.
ε. Το αξιακό στοιχείο των σκέψεων αυτών αποτυπώνεται ανάγλυφα στο παρακάτω διάγραμμα «Επιλογών και Προσανατολισμού»:
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
Επεξήγηση του σχήματος: «Η αυτο-αποτελεσματικότητα (αυτεπάρκεια) και οι προσδοκίες του ατόμου για το αποτέλεσμα, μέσα από ένα πλέγμα προσωπικών προδιαθέσεων, γενετικών καταβολών, ποικίλων οικογενειακών ερεθισμάτων, καθώς και τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα που έχει το άτομο για τη συγκεκριμένη εργασία, κατευθύνουν το άτομο σε συγκεκριμένες επιλογές καριέρας (εργασίας), επιλογές που εξαρτώνται από τις επιρροές ενός ευρύτερου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δρα και αλληλοεπηρεάζεται.
Τα ενδιαφέροντα λειτουργούν καταλυτικά ως προς τους σκοπούς, δηλαδή ως προς τις προθέσεις και τα σχέδια κάποιου να ακολουθήσει ένα ιδιαίτερο εργασιακό μονοπάτι. Οι σκοποί τώρα με την σειρά τους, υποκινούν τις προσχεδιασμένες δραστηριότητες του ατόμου και ωθούν το άτομο σε ανάληψη ενεργειών, ώστε τελικά να υλοποιήσει τις επιλογές του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Όλα αυτά πρέπει να συνάδουν με μια βασική προϋπόθεση, οι αναγνώσεις να ενέχουν το στοιχείο της απρόβλεπτης γαλούχησης των προσωπικών μας δυνατοτήτων. Αυτό που λέγεται και ως συνειδέναι.
Τι εννοώ; Εάν ο καθένας από μας συμβιβαστεί μόνο με την ελευθερία της σκέψης του, έχοντας παράλληλα αποδεχτεί την οριοθέτηση του οικείου περιβάλλοντός του, τότε φτιάχνει μια εικονική πραγματικότητα, έναν εικονικό κόσμο, που έχει ως επίκεντρο τον εαυτό του και αδυνατεί να αναγνώσει την πραγματικότητα.
Τι ωφελεί εάν εγώ σκέπτομαι ελεύθερα και δεν μπορώ να δράσω ελεύθερα; Η πραξιακή εφαρμογή της σκέψης μου είναι η δράση, η αυτόνομη δράση των επιλογών μου, και όχι «τα πρέπει» των άλλων. Πάρτε για παράδειγμα τον αξιωματικό. Η ελευθερία της σκέψης του είναι πολύ σημαντική και ελεύθερα θα πρέπει να εκφράζεται, αφού μόνο έτσι του δίδεται η δυνατότητα να εκπονεί σχέδια επιτελικά που ενέχουν το απρόβλεπτο στοιχείο. Αντίθετα, η μονοτονία της σκέψης – τα «θέλω» που του υπαγορεύουν – δεν του προσφέρουν κανένα όφελος, αφού ο ίδιος πλέον δεν είναι ικανός να εκφράσει σε δράση αυτό που σκέπτεται.
Κάπου αφέθηκα, λίγο παραπάνω, σε εννοιολογισμούς, ίσως γιατί – πίστευα και πιστεύω – στην προσωπική ματιά των γεγονότων, καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Δεν μάχομαι την σκέψη, απλώς λέω ότι η σκέψη από μόνη της δεν οδηγεί πουθενά εάν δεν συνοδεύεται από δράση, γιατί:
«Υπάρχουν τρεις αρχές στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η αρχή της σκέψης, η αρχή της ομιλίας και η αρχή της πράξης. Κάθε σύγκρουση ανάμεσα σε μένα και στο συνάνθρωπό μου, προέρχεται από το ότι δεν λέω αυτό που εννοώ και δεν κάνω αυτό που λέω» Martin Buber, 1878-1965, Αυστριακός φιλόσοφος.
0 Σχόλια