H EYΠ και η λειτουργική ανεξαρτησία του εποπτεύοντος Εισαγγελέα!!!

Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.

1. Η υπόθεση με τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ έχει προκαλέσει μεγάλη πολιτική κρίση. Η Κυβέρνηση μίλησε για νόμιμη άρση του απορρήτου του τηλεφώνου του Ευρωβουλευτή (μετέπειτα Προέδρου) του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με έγκριση του εποπτεύοντος Εισαγγελικού Λειτουργού για λόγους εθνικής ασφαλείας (που συνιστά νομική έννοια αναγόμενη στην υποκειμενική κρίση του αρμοδίου οργάνου και ελεγχόμενη μόνο δικαστικά). Παρά ταύτα ο ίδιος (που έκανε τη σχετική καταγγελία με μεγάλη καθυστέρηση), στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων-επιδιώξεων, εξακολουθεί να μιλάει για «παρακράτος» (sic).

2. Ταυτόχρονα ζητά (η αντιπολίτευση) το διοικητικό-πειθαρχικό (ακόμη και ποινικό) έλεγχο της Εισαγγελέως της ΕΥΠ αφενός και αφετέρου την κλήτευσή της στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για να δώσει εξηγήσεις. Και είναι οι ίδιοι που πρόσφατα πανηγύριζαν για τη δικαστική απόφαση (Βούλευμα 25/2022 του Δικαστικού Συμβουλίου του Ειδικού Δικαστηρίου) να μην ασκηθεί δίωξη για κατάχρηση εξουσίας (θεωρήθηκε νομική άποψη και δικανική κρίση) στην Εισαγγελέα Διαφθοράς για τη «σκευωρία Novartis», που έστησαν. Και η αντίφαση-ανακολουθία είναι προφανής.

3. Ως γνωστόν το εν λόγω Βούλευμα έκρινε ότι: «…από τη συνταγματική διάταξη, που κατοχυρώνει τη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία, προκύπτει, ότι δεν επιτρέπεται πειθαρχικός και ποινικός έλεγχος των δικαστικών λειτουργιών για τη δικαστική τους κρίση καθεαυτή... Η γνώμη του δικαστή για την ορθότερη νομική άποψη, που ακολούθησε επί ορισμένου ζητήματος σε ορισμένη υπόθεση, ανήκει στον πυρήνα της δικαστικής κρίσεως και συνεπώς δεν μπορεί να του αναζητηθεί γι’ αυτήν ευθύνη, έστω και αν αυτή είναι αντίθετη με την νομολογία και τη νομική διδασκαλία, εφόσον από το σύνολο των συγκεκριμένων περιστάσεων δεν προκύπτει, ότι οφείλεται σε προσωπικό ή άλλο εξωϋπηρεσιακό, θετικό ή αρνητικό ενδιαφέρον του στη συγκεκριμένη υπόθεση… Η δυνατότητα της εκ των υστέρων αναζήτησης ποινικών και πειθαρχικών ευθυνών για τη δικανική πεποίθηση του δικαστή καταλύει την ανεξαρτησία του…».

4. Και εδώ προκύπτουν τα ερωτήματα: Στην περίπτωση της ΕΥΠ δεν ισχύει η διάκριση των εξουσιών και η συνταγματικώς κατοχυρωμένη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών (που επιτάσσει το Κράτος Δικαίου); Δεν ισχύει η ανεξαρτησία της (νομικής) άποψης-γνώμης και της (δικανικής) κρίσης-πεποίθησης; Όταν δεν υπηρετούνται τα μικροπολιτικά μας συμφέροντα οι δικαστικές αποφάσεις γενικά δεν είναι αρεστές-σωστές και ζητάμε τη δίωξη των Λειτουργών της Δικαιοσύνης ή ακόμη και την «κατάργηση» αυτής; Και αυτό κατά την «προοδευτική» αριστερή άποψη συνιστά «Δημοκρατία»; Ας σοβαρευτούν κάποιοι, γιατί «οι καιροί ου μενετοί»!!!