Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.
1. Αίσθηση και ποικίλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει το περιστατικό με τον έλεγχο της Τροχαίας σε αυτοκίνητο Βουλευτή, που έκανε παράνομες προσπεράσεις (διπλή διαχωριστική γραμμή) και του επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο και παράλληλα του αφαιρέθηκαν οι πινακίδες του οχήματος και το δίπλωμα. Σύμφωνα με την καταγγελία της Ένωσης Αστυνομικών ο Βουλευτής, όχι μόνο δεν αποδέχτηκε το πρόστιμο, αλλά απείλησε τους αστυνομικούς (ακόμα και τον Διοικητή) με μετάθεση (στη νοοτροπία του…«ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»). Και αυτό ενώ είναι στην αντιπολίτευση. Φαντάσου να ήταν στην Κυβέρνηση;;;
2. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη διεμήνυσε πως «…ούτε κατά διάνοια δεν πρέπει να αλλάξει οτιδήποτε όσον αφορά την κλήση και τις ποινές που επιβλήθηκαν στον εν λόγω Βουλευτή για παραβίαση του Κ.Ο.Κ.». Είναι όμως ο Υπουργός αρμόδιος να κρίνει την ανάκληση (ακύρωση) ή όχι της εν λόγω πράξης;;;
3. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 104 Κ.Ο.Κ., στον καταλαμβανόμενο επ΄αυτοφώρω να διαπράττει παραβάσεις, για τις οποίες προβλέπονται διοικητικά πρόστιμα, βεβαιώνεται από το αρμόδιο κατά περίπτωση όργανο το προβλεπόμενο διοικητικό πρόστιμο για καθεμία από αυτές. Ο παραβάτης έχει δικαίωμα να εμφανισθεί εντός προθεσμίας τριών (3) ημερών, που αρχίζει από την επίδοση της βεβαίωσης, στην Αρχή, στην οποία ανήκει το ανωτέρω όργανο, όπως αυτή προσδιορίζεται στη σχετική βεβαίωση παράβασης, προκειμένου να προβάλει τις αντιρρήσεις του. Η απόφαση, με την οποία εξετάζονται οι αντιρρήσεις, πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και στοιχεία. Αν δεν προβληθούν αντιρρήσεις ή αν απορριφθούν, επικυρώνεται το πρόστιμο από τον Προϊστάμενο της Αρχής.
4. Εξάλλου τα αστυνομικά όργανα έχουν, μεταξύ των άλλων, την αρμοδιότητα να βεβαιώνουν ποινικά εγκλήματα σε βαθμό πταίσματος, τα οποία δηλαδή τιμωρούνται με κράτηση ή πρόστιμο. Στις περιπτώσεις αυτές προβλέπεται ότι, οι προϊστάμενοι αυτών, Διευθυντές ή Διοικητές Υπηρεσιών της ΕΛ-ΑΣ (στην αρμοδιότητα των οποίων, σύμφωνα με τις οικείες οργανικές διατάξεις, ανάγεται η άσκηση της συγκεκριμένης, κατά τόπο και καθ΄ύλη, αρμοδιότητας), μετά από προηγούμενη ακρόαση του παραβάτη, μπορούν να κάνουν δεκτές τις αντιρρήσεις του και να θέσουν την υπόθεση στο αρχείο, με πράξη που συντάσσουν επί του εγγράφου, με το οποίο έχει βεβαιωθεί η παράβαση (άρθρο 14 του ν.1481/1984). Η ως άνω ενέργεια δεν μπορεί να γίνει από ιεραρχικό όργανο, αφού η ''ιεραρχική υποκατάσταση'' δεν επιτρέπεται.
5. Ανάκληση είναι η μερική ή ολική άρση της ισχύος διοικητικής πράξης, για το μέλλον ή αναδρομικώς με την έκδοση άλλης νεότερης. Για την ευκρινέστερη ανάλυση των κανόνων που διέπουν την ανάκληση των (ατομικών) διοικητικών πράξεων η θεωρία έχει προβεί στη διάκριση μεταξύ της ανάκλησης: α) παράνομων, ευμενών και δυσμενών, και β) νόμιμων, ευμενών και δυσμενών, διοικητικών πράξεων.
6. Σε αντιδιαστολή προς τον κανόνα του αμετακλήτου των νόμιμων ευμενών πράξεων, οι νόμιμες δυσμενείς ανακαλούνται ελεύθερα υπό την επιφύλαξη της αρχής της νομιμότητας, της προστασίας εννόμων συμφερόντων τρίτων, προς τους οποίους οι πράξεις είναι ευμενείς και των ειδικών νομοθετικών διατάξεων, που χαρακτηρίζουν ορισμένες πράξεις ως αμετάκλητες ή περιέχουν αποκλειστική απαρίθμηση των λόγων ανάκλησης.
7. Η νομολογία του ΣτΕ δέχεται πάγια ως γενική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η διοίκηση έχει διακριτική ευχέρεια να ανακαλεί παράνομες ατομικές διοικητικές πράξεις της, για τις οποίες παρήλθε η προθεσμία προσβολής τους ή οι οποίες έχουν προσβληθεί ανεπιτυχώς, όχι όμως και υποχρέωση προς τούτο, εκτός αν αυτή επιβάλλεται βάσει κανόνα δικαίου (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 952/1988).
8. Αρμόδιο όργανο για την ανάκληση ατομικής διοικητικής πράξης, κατά το άρθρο 21 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, είναι εκείνο που την εξέδωσε ή εκείνο που είναι αρμόδιο για την έκδοσή της. Όπως προκύπτει από τη διατύπωση της διάταξης, αρμόδιο για την ανάκληση είναι τόσο το όργανο που εξέδωσε την ανακαλούμενη πράξη όσο και, σε περίπτωση μεταβολής της αρμοδιότητας, το όργανο που έχει πλέον την αρμοδιότητα για να την εκδώσει (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 3582/2008).
0 Σχόλια