Μείζον ζήτημα εθνικής ασφαλείας η μειωμένη στελέχωση ΕΔ-Μην τις αποδυναμώνουμε για πυροπροστασία πού είναι αποστολή άλλων

του Ευθυμίου Π. Πέτρου - ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ 07/06/2022

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ πολλά χρόνια, περισσότερα των 20, από τότε πού διεπιστώθη η αδυναμία του ΕΚΑΒ να εκτελεί αεροδιακομιδές ασθενών και τραυματιών με ασφάλεια. Το έργο ανετέθη «προσωρινώς» στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.»

Όταν ξέσπασε η πανδημία και άρχισε η οργάνωσις του εμβολιασμού των Ελλήνων, οι Ένοπλες Δυνάμεις ανέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του έργου. Ακόμη και όταν εξαιτίας των καιρικών συνθηκών πολυάριθμοι πολίτες αποκλείσθηκαν στην Αττική Οδό, πάλι ο Στρατός εκλήθη να τούς απεγκλωβίσει. Όσο για την πυροπροστασία και την πυρόσβεση, από την δεκαετία τού 70 μέχρι σήμερα, το έργο εν τέλει καταλήγει στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Οργανωτικές δομές και διοικητικές υπαγωγές άλλαξαν. Μόνον η εμπλοκή του Στρατού δεν άλλαξε ποτέ. Και σήμερα ακόμη με ολόκληρο υπουργείο να έχει την ευθύνη τής αντιμετωπίσεως των πυρκαγιών, με δήμους και περιφέρειες να εμπλέκονται, πάλι στον Στρατό καταλήγουμε. Ήδη, πολλές ημέρες πριν από τις τελευταίες φωτιές, σε κυβερνητική σύσκεψη πού συνεκλήθη υπό τήν προεδρία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ετέθη και φέτος ως βασικό στοιχείο τής επιτηρήσεως η εμπλοκή του Στρατού σε περιπολίες στις δασικές και άλλες εκτάσεις υψηλής επικινδυνότητος. Εν τέλει δηλαδή, όλα ανατίθενται στον Στρατό. Ως εάν το υπόλοιπο ελληνικό Κράτος αδυνατεί να λειτουργήσει!

Θα «υπενθυμίσουμε» λοιπόν ότι η αποστολή τού Στρατού είναι πολύ διαφορετική. Ιδιαίτερα τώρα, πού διανύουμε περίοδο εθνικής κρίσεως με τούς Τούρκους να διατυπώνουν καθημερινές απειλές, να διεκδικούν το μισό Αιγαίο, να διαπράττουν καθημερινώς παραβιάσεις τού εθνικού εναερίου χώρου και υπερπτήσεις νησιών και γενικώς να δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Η απάντησις μπορεί να είναι μόνον μία συνεχής στρατιωτική επαγρύπνησις. Αυτό είναι το έργο πού πρέπει να φέρει εις πέρας ο Στρατός και μόνον επικουρικώς θα μπορούσε να εμπλέκεται σε αλλότρια. Θα επισημάνουμε ακόμη ότι εδώ και πολλά χρόνια ο Στρατός έχει παύσει να είναι δεξαμενή ανθρωπίνου δυναμικού.

Κατά την δεκαετία τού 70 με στρατιωτική θητεία 28 έως 32 μηνών υπήρχε πληθώρα υπηρετούντων στρατιωτών. Ακόμη και όταν κατά την δεκαετία τού ’80 η θητεία εμειώθη στους 22 έως 25 μήνες και κατά την δεκαετία του '90 στους 18 μήνες, υπήρχε και πάλι επαρκές προσωπικό πού μπορούσε να διατεθεί για την ενίσχυση των πυροσβεστικών προσπαθειών χωρίς να επηρεάζεται το αξιόμαχο των μονάδων των πρόσω. Αργότερα, οι περαιτέρω μειώσεις έφεραν έναν Αρχηγό ΓΕΕΘΑ προ τού διλήμματος, αν θα έπρεπε να διαθέσει για την αντιμετώπιση πυρκαγιών την λεγομένη «εφεδρεία Αρχιστρατήγου», το τάγμα πού είχε ως αποστολή την άμεση αντίδραση σε ενδεχόμενο εχθρικό αιφνιδιασμό. Εν τέλει με πολιτική απόφαση η «εφεδρεία» έφυγε για να σβήσει φωτιές και, ευτυχώς, κατά την περίοδο εκείνη, δεν εσημειώθη αιφνιδιαστική εχθρική ενέργεια, και το πρόβλημα πέρασε απαρατήρητο.

Σήμερα όμως με 12 και με εννέα μήνες θητεία, ούτε μία αξιοπρεπής στελέχωσις μονάδων δεν μπορεί να γίνεται. Πόσω μάλλον να «περισσεύει» και προσωπικό, για περιπολίες πυροπροστασίας. Έτσι μία άλλη παραφιλολογία υποβόσκει. Κάποιοι διαβλέποντας τις χαμηλές στελεχώσεις, βρίσκουν την ευκαιρία να ομιλήσουν για μειώσεις τής στρατιωτικής παρουσίας στα νησιά του Αιγαίου, ακόμη και για μείωση τής δυνάμεως τής ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο. Η «Εστία» έχει πάρει διαβεβαιώσεις, ότι τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει. Αντιλαμβανόμεθα όμως ότι η προσπάθεια για διατήρηση τού αξιομάχου με όλες αυτές τις διαρροές προς το «λοιπό Δημόσιο» είναι τιτάνιες...

Να τονίσουμε εδώ ότι ο Ελληνικός Στρατός (γιατί στον Στρατό εντοπίζεται το πρόβλημα) παραμένει οργανωμένος για στελέχωση με προσωπικό τής τάξεως των 120.000. Όπως ήταν και τότε πού η θητεία έφθανε τούς 22 μήνες. Ας μην αναφέρουμε καλύτερα ποια είναι η πραγματική παρατακτή δύναμις σήμερα. Εύκολα όμως αντιλαμβάνεται κανείς ότι η έλλειψις δεκάδων χιλιάδων κληρωτών δεν αναπληρώνεται με την πρόσληψη μερικών εκατοντάδων επαγγελματιών οπλιτών. Πόσω μάλλον αν αφαιρούμε από αυτούς προσωπικό για να ασχοληθεί με περιπολίες πυρασφαλείας. Άλλο προσωπικό για τα εμβολιαστικά κέντρα και, βεβαίως, το μονίμως απασχολούμενο προσωπικό πού φέρνει εις πέρας τα καθημερινά, απαραίτητα, καθήκοντα τής κοινωνικής προσφοράς των Ενόπλων Δυνάμεων (αεροδιακομιδές, ιατρικές υπηρεσίες τα ακριτικά νησιά κ.λπ.).

Δυστυχώς οι γείτονες μας λέγονται Τούρκοι. Ούτε Δανοί είναι, ούτε Ολλανδοί ή Γάλλοι για να έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε τα σύνορά μας αφύλακτα. Δεν θα θέλαμε να συνεχίσουμε αποκαλύπτοντας στοιχεία για τις «οροφές» τού στρατεύματος και τα ποσοστά στελεχώσεως των μαχίμων μονάδων. Οι αρμόδιοι τα γνωρίζουν. Μάς προκαλεί όμως κατάπληξη πού δεν τούς βλέπουμε να ανησυχούν, αλλά ελαφρά τή καρδία συμφωνούν να τις αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο για την πυροπροστασία, πού είναι αποστολή άλλων.