Το νέο Βιβλίο του Δρ. I. Σ. Παπαφλωράτου
Χρήστος Μπολώσης - ΠΗΓΗ: roykoymoykoy.blogspot.com
Ο Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών στις Διεθνείς Σχέσεις κ. Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος είναι πολύ γνωστός στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων αφού διδάσκει στην Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ), στην Σχολή Εθνικής Ασφαλείας της Αστυνομίας, στην Αεροπορική Σχολή Πολέμου, στην Σχολή Διοικήσεως Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας, στην ΑΔΙΣΠΟ, ενώ έχει διδάξει και στην Σχολή Ικάρων. Τον Σεπτέμβριο του 2019, υπήρξε διαλέκτης στο Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Επιχειρήσεων Υποστηρίξεως Ειρήνης του ΝΑΤΟ.
Η συγγραφική δραστηριότητα του κ. Παπαφλωράτου, μέχρι τώρα, μας έχει δώσει 19 βιβλία, μεταξύ των οποίων το δίτομο έργο «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, 1833-1949», «Ελληνισμός του Πόντου», «Νομικό καθεστώς των νήσων του Αιγαίου», «Ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου μέσα από άγνωστα ντοκουμέντα» και άλλα. Τον πλήρη κατάλογο μπορείτε να τον βρείτε στην διεύθυνση: osdelnet.gr/adv-search/results?q= παπαφλωράτος.
Τελευταίο βιβλίο του κ. Παπαφλωράτου είναι το λίαν επίκαιρο «Συνοπτική ιστορία των σχέσεων μεταξύ Ρωσσίας και Ουκρανίας. Μία σύνχρονη κρίση με ρίζες από το παρελθόν». Μπορεί να προκαλεί εντύπωση το πώς εξεδόθη το βιβλίο σχεδόν ταυτοχρόνως με την έναρξη της εισβολής, όμως ο συγγραφέας στον πρόλογό του εξηνεί ότι το ερέθισμα δόθηκε ήδη από το 1996, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ρωσσία, ενώ η οριστική απόφαση για την συγγραφή του ελήφθη κατά την κρίση των ετών 2013-2014.
Και η ιστορία ξεκινάει πριν από 3.000 χρόνια, από τους Σκυθοταύρους και τους Κιμμερίους για να φθάσει στις μέρες μας, στον Πούτιν και τον Ζελένσκι. Από την Θεδοσία και το Παντικάπαιον στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Ένα ταξίδι που θα δώσει απαντήσεις για τα σημερινά συμβαίνοντα.
Μέσα στον καταιγισμό της παραπληροφόρησης και των σχοινοτενών και ενίοτε ανιαρών αναλύσεων από σχετικούς και ασχέτους, το βιβλίο του κ. Παπαφλωράτου αποτελεί μια όαση εγκυρότητος και πληρότητος.
Σύντομη παρουσίαση και ΕΔΩ.
1 Σχόλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ μετά τον Β’ΠΠ δεν υπήρξε σχεδόν απ’ευθείας ένοπλη σύγκρουση στην «καρδιά» της Ευρώπης των δύο κόσμων που σταδιακά δημιουργήθηκαν μετά το 1990.
Η Ρωσία και η Κίνα, με τα αντίστοιχα «κράτη-δορυφόρους» που πλέον θεωρούν ότι θα πρέπει να ξαναμοιραστεί «πιο δίκαια» η παγκόσμια «τράπουλα».
Η Ρωσία που 32 χρόνια μετά την ήττα της Σοβιετικής Ένωσης, ζητούσε να τηρηθούν οι υποσχέσεις του 1994 περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ στην δυτική περίμετρό της και να γίνει σεβαστή η ισχύς της από το δυτικό μπλοκ.
Πολλοί που αγνοούν Ιστορία δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η Ουκρανία για την Ρωσία.
Δεν είναι μόνο η παλιά «μικρή Ρωσία» με την ιστορική της πρωτεύουσα, το Κίεβο (τελικά μόνο ο Ελληνισμός δεν θα έχει ανακτήσει την ιστορική πρωτεύουσά του, την Κωνσταντινούπολη, την οποία μάλιστα ο Κ.Μητσοτάκης την αποκάλεσε για πρώτη φορά στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους «Ιστανμπούλ»). Η Ουκρανία είναι πολλά περισσότερα για την Ρωσία: Είναι το στρατηγικό της βάθος. Στα βόρεια είναι η Λευκορωσία, στα νότια η Ουκρανία.
Δύο φορές, μία τον 19ο αιώνα και μία στον 20 αιώνα, η Ρωσία και το διάδοχο σχήμα της Σοβιετικής Ένωσης, επιβίωσαν λόγω αυτού του «στρατηγικού βάθους». Μία ο Ναπολέοντας και μία δεύτερη ο Α.Χίτλερ ηττήθηκαν, ακριβώς λόγω αυτού του «στρατηγικού βάθους».