Η πυραυλάκατος «όμηρος» των Ναυπηγείων Ελευσίνας - Κάθε μήνας καθυστέρησης στην απόδοση του πλοίου κοστίζει στο ελληνικό Δημόσιο περίπου 1 εκατ. ευρώ
Γράφει ο Σταύρος Ιωαννίδης - stavros.ion@gmail.com - ΠΗΓΗ: POLITICAL 09/02/2022 - [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.gr]
Σε κατάσταση «ομηρίας» παραμένει η 7η Πυραυλάκατος «Βλαχάκος», η οποία δεν προβλέπεται να παραδοθεί στο Πολεμικό Ναυτικό τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2022. Μάλιστα, με νέα τροπολογία του υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία κατατέθηκε προ ολίγων ημερών στη Βουλή, εκτός από την εξάμηνη παράταση, από τις πιστώσεις του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας διατίθεται και το ποσό των 6.150.000 ευρώ για την «ομαλή εξέλιξη ναυπήγησης του Ταχέος Περιπολικού Κατευθυνόμενων Βλημάτων (ΤΠΚ) υπ’ αρ. 7». Με άλλα λόγια, κάθε μήνας καθυστέρησης στην απόδοση του πλοίου κοστίζει στο ελληνικό Δημόσιο και συνεπώς στην τσέπη των φορολογουμένων περίπου 1 εκατ. ευρώ. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η νέα παράταση θα είναι η τελευταία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το συμφωνημένο ποσοστό προόδου ανάμεσα στο κράτος, τα ναυπηγεία και το σωματείο εργαζομένων είναι 2% ανά μήνα και αυτήν τη στιγμή με το ζόρι φτάνει το 1%. Το γεγονός αυτό προκαλεί έντονο προβληματισμό στο Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο στερείται ένα πανίσχυρο και πολύτιμο για τις αυξημένες επιχειρησιακές του ανάγκες πλοίο. Μάλιστα, η 7η Πυραυλάκατος έχει υπολογιστεί και στη Δομή Δυνάμεων ανάμεσα στις Μονάδες Επιφανείας που απαιτούνται για την ασφάλεια της χώρας και παρόλο που έχει πέσει στο νερό από το καλοκαίρι του 2020, παραμένει στα Ναυπηγεία Ελευσίνας «όμηρος» ώστε να συντηρεί μια προβληματική κατάσταση.
Από το 2013
Η ιστορία των ελληνικών Super Vita είναι για γέλια και για κλάματα. Κυρίως όμως για κλάματα. Το πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από 22 χρόνια και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Πιο συγκεκριμένα, η 7η ΤΠΚ, που φέρει το όνομα του ήρωα των Ιμίων Παναγιώτη Βλαχάκου, παραγγέλθηκε το 2008, με την Ελλάδα να ασκεί το δικαίωμα προαίρεσης για επιπλέον πλοία. Η παράδοσή της επρόκειτο να γίνει 52 μήνες μετά την ενεργοποίηση της σχετικής σύμβασης, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2013. Μέχρι σήμερα όμως έχουν δοθεί εννέα παρατάσεις, με τη συνολική επιβάρυνση να ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, το ελληνικό Δημόσιο έχει δαπανήσει 400 εκατ., σχεδόν όσο κοστίζει μισή Belharra ή ολόκληρο το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ, για ένα πλοίο που δεν έχει στην κατοχή του. Και μάλιστα ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων αυτών δεν πήγε καν στο πλοίο αλλά σε μισθούς, πληρωμές ΔΕΚΟ και υλικών για τη συντήρησή του όσο παραμένει σε ακινησία στην Ελευσίνα.
Στον αντίποδα βέβαια βρίσκονται οι περίπου 600 εργαζόμενοι του ναυπηγείου, οι οποίοι με την παράδοση της πυραυλάκατου θα βρεθούν χωρίς εργασία, μιας και δεν διαφαίνεται προς το παρόν φως στο τούνελ της εξυγίανσης της Ελευσίνας. Τι γίνεται όμως όταν το εθνικό συμφέρον επιτάσσει την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων μονάδων;
Τα προβλήματα του γερασμένου ελληνικού στόλου φάνηκαν κατά την ελληνοτουρκική κρίση του 2020, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν η ηγεσία αλλά και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων ώστε να μην επηρεαστούν το αξιόμαχο και η αποτρεπτική ισχύς της χώρας. Η φθορά των μεγάλων μονάδων όμως είναι δεδομένη και μέχρι να έρθουν οι Belharra και οι νέες κορβέτες θα περάσουν τουλάχιστον 3-4 χρόνια, κατά τα οποία καμία μονάδα δεν θα περισσεύει. Αυτό σημαίνει ότι το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει τον «από μηχανής θεό» που θα δώσει λύση στο χρόνιο πρόβλημα των ελληνικών ναυπηγείων.
Δύσκολο «σταυρόλεξο»
Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν προκαλεί εντύπωση η απόφαση για τη ναυπήγηση των φρεγατών Belharra στη Λοριάν προκειμένου να επιτευχθούν οι γρήγοροι χρόνοι παράδοσης και το κόστος να συγκρατηθεί στο 1 δισ. για κάθε μονάδα μαζί με την υποστήριξή της. Για τις κορβέτες όμως το «σταυρόλεξο» είναι ιδιαίτερα σύνθετο, καθώς η κατασκευή τους στην Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί ρεαλιστική επιλογή, αν δεν λυθούν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ναυπηγεία.
Στην τροπολογία του υπουργείου Ανάπτυξης προβλέπεται και η εκταμίευση 12.700.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την ολοκλήρωση εργασιών και την πλήρη επιχειρησιακή απόδοση των Υποβρυχίων «Πιπίνος», «Ματρώζος», «Κατσώνης» και «Ωκεανός». Η περίπτωση του Σκαραμαγκά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το ναυπηγείο έχει αναλάβει τη συντήρηση όλων των μονάδων επιφανείας αλλά και των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.
2 Σχόλια
Τα ναυπηγεια φταινε η τα κουτορνιθια που διοριζουν διοικησεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλουμε να ναυπηγήσουμε και κορβέτες, τρομάρα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή