Η «πολιτική διαχείριση» της δημόσιας τάξης και η «επιχειρησιακή» δράση της ΕΛ-ΑΣ!!!

Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.

1.«Αποτελεί απόφασή μας (sic), η δίωξη του εγκλήματος … και μια σειρά άλλων πράξεων ανομίας και παραβατικότητας που συμβαίνουν στο νησί» τόνισε μεταξύ άλλων ο Υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ, ο οποίος πραγματοποίησε επίσκεψη στη Ζάκυνθο μαζί με τον Αρχηγό της ΕΛ-ΑΣ. Άστοχη δήλωση γιατί η δίωξη του εγκλήματος δεν αποτελεί «απόφαση», ούτε της Πολιτικής, ούτε της Αστυνομικής Ηγεσίας. Συνιστά «υποχρέωση». Το Σύνταγμα εγγυάται το «δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια», που αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση για την ακώλυτη άσκηση και απόλαυση όλων των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

2. Είναι αυτονόητο ότι εγγυάται και την ασφάλεια των οργάνων της, των αστυνομικών. Η δημόσια επικήρυξη με ονόματα και διευθύνσεις κατοικίας 21 αστυνομικών (συνδικαλιστών) από αναρχική ομάδα προκαλεί σοκ και ανατριχίλα. Σε ανάρτηση σε ιστοσελίδα επισημαίνουν ότι: «από σήμερα προχωρούμε στην δημόσια επικήρυξη 21 ένστολων μιασμάτων που είναι ύποπτοι για βασανισμούς και κακοποιήσεις…. διασπορά φόβου και τρομοκρατίας, συλλήψεις, φυλακίσεις και κάθε άλλη νόμιμη δραστηριότητα μέσα από τα γραφεία της Γ.Α.Δ.Θεσ/νίκης, που εχθρεύεται τη ζωή, την ελευθερία και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια της κοινωνικής βάσης». Στο πρωτοφανές αυτό γεγονός τι απαντά η Πολιτεία και ο αρμόδιος Υπουργός; Ποια είναι η «πολιτική διαχείριση»; Μήπως έχει αποτύχει και σε αυτή;

3. H ΕΛ-ΑΣ ως γνωστόν έχει ως αποστολή την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών και την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος (άρθρο 11 ν. 4249/2014). Ο Υπουργός (άρθρο 3 ν.2800/2000) είναι αρμόδιος για «τη χάραξη της πολιτικής δημόσιας τάξης» στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής και «κατευθύνει», «εποπτεύει», «συντονίζει» και «ελέγχει» τη δράση των Σωμάτων και Υπηρεσιών του Υπουργείου, με τις οποίες ασκεί τις αρμοδιότητές του. Ο Αρχηγός (άρθρο 11 παρ.1) «ασκεί τη διοίκηση του Σώματος» και το Αρχηγείο «επικουρεί τον Υπουργό στην άσκηση των αρμοδιοτήτων του».

4. Όπως παρατηρούμε, οι ρυθμίσεις αυτές ευνοούν την αναγκαία διοικητική και λειτουργική αυτοτέλεια (τυπικά μόνο γιατί στην ουσία αναιρείται από την ασφυκτική «πολιτική πίεση» και την ανεπίτρεπτη «ιεραρχική υποκατάσταση»), αφού, πέραν από τη σύσταση του Αρχηγείου, ομιλούν για «χάραξη της πολιτικής δημόσιας τάξης, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής», πράγμα το οποίο αποτελεί συνταγματική επιταγή κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 26 παρ. 2 και 82 του Συντάγματος και θεμελιώδη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Με άλλα λόγια αναφέρονται στην «πολιτική διαχείριση». Τη «διοίκηση» του Σώματος και την «επιχειρησιακή» τακτική και στρατηγική διαχειρίζεται ο Αρχηγός. Τα πράγματα λειτουργούν όμως ανορθόδοξα, όταν ο Υπουργός κάνει τον…«Αστυνόμο» και τον… detective ή η Ηγεσία της Αστυνομίας «ασκεί πολιτική» συμμετέχοντας (και χειροκροτώντας) στις προεκλογικές και όχι μόνο συγκεντρώσεις.

5. Είδαμε επίσης με έκπληξη σε δημοσιεύματα των Μ.Μ.Ε. ότι «ο υπουργός συμμετείχε έντονα στις έρευνες προκειμένου να αποκαλυφθεί η δράστις με το βιτριόλι». Και ότι «κατηύθυνε και συμμετείχε προσωπικά στις έρευνες για την αποκάλυψη αυτής βιώνοντας όλο αυτό το αστυνομικό θρίλερ με ένταση και καθημερινό άγχος». Είδαμε στην υπόθεση των Γλυκών Νερών να επικηρύσσoνται οι δράστες και να καλείται σύσκεψη για να δοθούν «επιχειρησιακές» οδηγίες;;; Επίσης είδαμε στην περίπτωση του φυγόποινου της Χρυσής Αυγής τις δηλώσεις για «μεθοδική και συστηματική δουλειά, που οδήγησε στη σύλληψή του», όπου όμως, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο υπουργός «ασχολήθηκε προσωπικά με την υπόθεση». Προκειμένου να μη διαφύγει είχε επίσης ασχοληθεί προσωπικά (ή το είχε «αναθέσει» στον… γνωστό συνδικαλιστή);;; Τελικά το ερώτημα που προκύπτει είναι σε ποιόν ανήκουν οι επιτυχίες; Οι επιτυχίες έχουν «πατρότητα», οι αποτυχίες όχι; Οι επιτυχίες ανήκουν στον Υπουργό και οι αποτυχίες στην ΕΛ-ΑΣ;

6. Έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις και σκοπιμότητες δημιουργούν προβλήματα στην αποτελεσματικότητα της ΕΛ-ΑΣ. Αυτό που πρέπει να κάνει η Πολιτική Ηγεσία είναι να νομοθετήσει ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης και να φροντίζει για την πιστή εφαρμογή του στο πλαίσιο των Αρχών του Κράτους Δικαίου. Να μην παρεμβαίνει στη διοίκηση, στην επιχειρησιακή δράση του Σώματος και στις κρίσεις-προαγωγές («απειλές» του τύπου «θα τα πούμε το Γενάρη» δεν έχουν θέση). Να μην επιβάλλει τις αποφάσεις των ατομικών και συλλογικών οργάνων «ακυρώνοντας» στην ουσία τις αρμοδιότητες αυτών. Σε κάθε περίπτωση «έκτακτες διαδικασίες» δε νοούνται. Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν (η ηγετική ομάδα) μπορεί, αφού βαρύνεται με τα βιώματα-προκαταλήψεις του παρελθόντος, που αποτελούν εμπόδιο στην ανανέωση-εξέλιξη!!!

7. Αποτελεί λοιπόν υποχρέωση της Πολιτείας η «ασφάλεια των πολιτών». Η εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία είναι υπεύθυνη για την «πολιτική διαχείριση» της δημόσιας τάξης και δεν επεμβαίνει στη «διοίκηση» της ΕΛ-ΑΣ και στην «επιχειρησιακή» τακτική και στρατηγική. Την αφήνει να «κάνει τη δουλειά της» και δεν παραστάνει τον… Επιθεωρητή Κλουζώ!!!