Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.
1. Κατά καιρούς αναρωτιόμαστε, γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα στην Αστυνομία και γιατί αυτά δεν λύνονται; Γιατί δεν τα επιλύσαμε εγκαίρως, όταν έπρεπε και τα αφήσαμε να διαιωνίζονται; Η απάντηση είναι απλή: Γιατί συνήθως (για να μην πω ποτέ) δεν είχαμε ηγεσίες με όραμα. Δεν είχαμε χαρισματικές ηγεσίες και ηγεσίες κρίσεων (crisis leadership), αλλά αστυνομικές ηγεσίες… delivery boy των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, όπως γράψαμε στο παρελθόν. Που επιπλέον αρκούνται (πολιτικές και αστυνομικές) σε επικοινωνιακές φούσκες προσκαίρου οφέλους, ως άλλοθι στην αδυναμία ουσιαστικής αντιμετώπισης των θεμάτων.
2. Σύμφωνα με τους Dr.Stephen-R.Covey οι τίτλοι ιεραρχίας είναι «εξουσία», δεν είναι όμως «ηγεσία». Ηγεσία είναι «να μεταδώσεις με τόση σαφήνεια στους ανθρώπους το τι πραγματικά αξίζουν και το τι μπορεί να κάνουν, έτσι ώστε να μπορέσουν και οι ίδιοι να το αναγνωρίσουν και να το ενστερνιστούν». Η «επικέντρωση στις αρχές», είναι η πλέον σημαντική ιδιότητα του ηγέτη. Η ηγεσία είναι η τέχνη του να πραγματοποιείς περισσότερα, από ότι η επιστήμη του management θεωρεί δυνατόν. Είναι το να λύνεις προβλήματα. Κατά τον Στρατηγό Colin Powell...«Τη μέρα που οι υφιστάμενοί σου θα σταματήσουν να σου φέρνουν προβλήματα-γιατί πιστεύουν ότι, είτε δεν μπορείς να βοηθήσεις, είτε δεν ενδιαφέρεσαι-είναι η μέρα που θα έχεις πάψει να διοικείς».
3. Ήταν γνωστό το συνταξιοδοτικό πρόβλημα, όσων κατάφεραν να εισαχθούν στην Σχολή Αξιωματικών αμέσως χωρίς να χάσουν χρόνο, ακόμη και με το σύστημα πριν το νόμο Κατρούγκαλου. Είχανε ήδη αποστρατευθεί πολλοί αξιωματικοί με 26 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας, εξαιτίας των πρόωρων και απαράδεκτων πολιτικών «καρατομήσεων». Με το νέο σύστημα κατάταξης μέσω των Πανελληνίων (ν.2226/94) το όριο ηλικίας ορίστηκε στα 30 έτη, από 35 που ήταν πριν, ώστε να μικρύνει το χάσμα. Όμως επειδή ήταν προφανές, ότι το πρόβλημα θα γινόταν εντονότερο, εισηγηθήκαμε οι επιτελείς του Αρχηγείου (λίγο καθυστερημένα το 2006) την τροποποίηση των διατάξεων, ώστε οι κατατασσόμενοι με ν.2226/94 να παραμένουν περισσότερο χρόνο στους βαθμούς (αντίστοιχη πρόβλεψη υπήρχε στις Ένοπλες Δυνάμεις), ώστε αφενός να συμπληρώνουν συντάξιμο χρόνο και αφετέρου να αποκτούν εμπειρία. Η τότε ηγεσία (Αρχηγός Δημοσχάκης 28-2-2006/27-2-2011) δεν υιοθέτησε την εισήγηση με την αιτιολογία…«να το δούμε αργότερα, όταν θα προκύψει το πρόβλημα». Οι ηγεσίες οίκοθεν πρέπει να δίνουν τις κατευθύνσεις για την επίλυση των ζητημάτων. Ως αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας όλων μέχρι σήμερα ήτανε να φτάσουμε στα γνωστά αδιέξοδα και στην απαράδεκτη ρύθμιση της εθελούσιας «παράκαμψης» των Αστυνομικών Υποδ/ντών, χωρίς ωστόσο το πρόβλημα να έχει λυθεί!!!
4. Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή της αποκαλούμενης «ομογενοποίησης» του προσωπικού (ν.3686/08). Μετά την πρόσληψη των Συνοριακών Φυλάκων (ν.2622/98) και Ειδικών Φρουρών (ν.2734/99) η δημιουργία πολλών κατηγοριών προσωπικού έφερε συγκρούσεις μεταξύ αυτών αλλά και σύγχυση για τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα κάθε κατηγορίας. Έτσι αποφασίστηκε (παρά τις ενστάσεις της ΠΟΑΣΥ) και αφού προηγουμένως ορίστηκε να ασκούν όλα τα καθήκοντα εκτός από τα προανακριτικά, να ενταχθούν στο αστυνομικό προσωπικό, ώστε (με την ολοκλήρωση της ένταξης όλων) να εκλείψουν τα προβλήματα. Καταρτίστηκε λοιπόν το προσχέδιο νόμου, το οποίο, στην ανωτέρω λογική και ratio, καταργούσε τις ως άνω διατάξεις, ώστε να σταματήσει πλέον η κατάταξη Ε.Φ. και Σ.Φ. Άλλωστε τι νόημα θα είχε η «ομογενοποίηση» αν εξακολουθούσε να υπάρχει η ίδια διαδικασία;;; Η ίδια ηγεσία (2007) δεν δέχθηκε την κατάργηση αυτή λέγοντας… «Αφήστε να υπάρχει και αυτή η δυνατότητα»!!! Βλέπουμε τώρα το πισωγύρισμα. Το πρόβλημα επανέρχεται σε εντονότερο βαθμό.
5. Το «έγκλημα» ολοκληρώνεται με το άρθρο 18 του ν. 3938/11 (Υπουργός Παπουτσής 9/2010-3/2012-Αρχηγός Οικονόμου 5-11-2009/17-10-2011), που τροποποίησε τις συνδικαλιστικές διατάξεις και επετράπη σε όσους Ε.Φ. και Σ.Φ. εντάσσονται στο αστυνομικό προσωπικό να παραμένουν μέλη των οικείων Σωματείων, αντί να εγγράφονται στις Ενώσεις Αστυνομικών Υπαλλήλων. Έτσι σήμερα όλα σχεδόν τα μέλη των διοικήσεων είναι ενταχθέντες αστυφύλακες-αρχιφύλακες. Βλέπουμε επίσης σήμερα το πρόβλημα με τις δημόσιες εμφανίσεις τους, αφού δημιουργούν σύγχυση για το τι εκπροσωπούν, δημιουργώντας συνάμα στην κοινή γνώμη την εντύπωση, ότι εκφράζουν την επίσημη θέση της Αστυνομίας!!! Ταυτόχρονα με την απρεπή εκφορά λόγου και την αμετροέπειά τους πολλοί γενικά συνδικαλιστές θίγουν βάναυσα το σύνολο των συναδέλφων τους και το κύρος του αστυνομικού θεσμού, ενισχύοντας τις κατηγορίες για μη προσήκουσα αστυνομική συμπεριφορά. Αντί λοιπόν να αντιμετωπιστεί αυτό το χάλι, από τη μια μεριά ξαναδόθηκε πλήρη απαλλαγή από τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα και από την άλλη «αποπέμπεται» ο Πρόεδρος της ΠΟΑΞΙΑ, που δεν ευθύνεται γι΄ αυτό. Λύσεις υπάρχουν και προτάθηκαν. Προς τι η αδράνεια και η ανοχή;;;
6. Παρατηρούμε λοιπόν διαχρονικά ηγεσίες της αδράνειας, να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για να λύσουν προβλήματα, φοβούμενες το κόστος, μήπως δηλαδή και δυσαρεστήσουν κάποιους. Ηγεσίες όμως που καλούνται να λύσουν προβλήματα, που οι ίδιες δημιούργησαν. Πολιτικές και αστυνομικές ηγεσίες εγκλωβισμένες στην επικοινωνιακή και «πυροσβεστική» διαχείριση των κρίσιμων καταστάσεων. Τελικά ηγεσίες χωρίς όραμα!!! Δυστυχώς!!!
0 Σχόλια