Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης
«Πάσει δυνάμει», για να χρησιμοποιήσουμε τη ναυτική αυτή έκφραση, δουλεύουν οι αρμόδιοι στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, προκειμένου να είναι συνεπείς στις δύο οδηγίες που έχουν λάβει από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και κατ’ επέκταση από την κυβέρνηση, για το θέμα της αξιολογήσεως των υποψηφιοτήτων του προγράμματος προσκτήσεως τεσσάρων νέων φρεγατών για την κάλυψη των επειγουσών επιχειρησιακών αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού.
Δύο οδηγίες – «λεπτομέρειες» - που καταδεικνύουν, κατά τη γνώμη ειδικών, ότι επιδιώκεται να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ χρόνος για την κυβέρνηση, ώστε να έχει περατωθεί το πρόγραμμα αυτό με την επιλογή του νικητή, ως τα μέσα του τρέχοντος έτους, όπως έχει ανακοινώσει προ λίγων εβδομάδων στη Βουλή ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας από του βήματος αυτής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την επέκταση της Αιγιαλίτιδος ζώνης στο Ιόνιο.
Οι δύο αυτές κρίσιμες οδηγίες – λεπτομέρειες είναι οι εξής:
Πρώτο, ότι το ΓΕΝ θα πρέπει να έχει περατώσει την αξιολόγησή του επί των υποβληθεισών προτάσεων μέχρι τα τέλη Απριλίου 2021, έχει δηλαδή περίπου 2,5 μήνες μπροστά του εντατικής δουλειάς για την επίτευξη του στόχου αυτού.
Δεύτερο, συμφώνως πάντα με τις πληροφορίες της ιστοσελίδος μας, το ΓΕΝ και οι άνθρωποί του θα πρέπει να εξετάζουν την κάθε πρόταση “ad hoc”, δηλαδή ξεχωριστά την κάθε μία, και όχι όλες μαζί συγκριτικά. Με λίγα λόγια δεν ενδιαφέρει για το ποια από όλες τις προτάσεις είναι η καλύτερη, αλλά για το αν κάθε μία ξεχωριστά πληροί τις επιχειρησιακές προϋποθέσεις και απαιτήσεις που έχει θέσει το ΠΝ για τις νέες του φρεγάτες.
Αυτό το τελευταίο αποφασίστηκε καθώς ως τώρα χώρες που «παίζουν δυνατά» στο πρόγραμμα, όπως π.χ. ΗΠΑ και Γαλλία, έχουν υποβάλλει προτάσεις ως κατασκευάστριες εταιρείες, αλλά αυτές δεν μπορούν να υπεισέλθουν και στο θέμα της «ενδιαμέσου λύσεως» που έχει θέσει ως όρο η ελληνική πλευρά, δηλ. της αποκτήσεως ή του δανεισμού δύο παλαιότερων πλοίων μέχρις ότου θα παραληφθούν οι νέες φρεγάτες, καθώς κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει με διακυβερνητικές επαφές μεταξύ των κυβερνήσεων των χωρών αυτών και της ελληνικής.
Έτσι μέχρι να γίνει αυτό το ΠΝ θα πρέπει να αποφαίνεται αν η κάθε πρόταση, της κάθε εταιρείας, «του κάνει» επιχειρησιακά, και αργότερα αν και τα σκάφη που προτείνει η κάθε χώρα ως «ενδιάμεση λύση» το ικανοποιούν επίσης επιχειρησιακά, και η άποψή του αυτή να κατατεθεί προς το υπουργείο και την κυβέρνηση ώστε να ληφθεί η τελική απόφαση σε ΠΟΛΙΤΙΚΟ επίπεδο.
Εκτιμάται ότι με τον τρόπο αυτό κερδίζεται χρόνος, που είναι πολύτιμος, τόσο για την κυβέρνηση που θα φανεί ότι τηρεί τις υποσχέσεις της ότι μέχρι τα μέσα του έτους θα έχει ληφθεί απόφαση για τις φρεγάτες, αλλά και για το ΠΝ, που θα δει με τον τρόπο αυτό ένα μείζον και σύνθετο εξοπλιστικό του πρόγραμμα να ολοκληρώνεται εντός του έτους. Ένα πρόγραμμα που θυμίζουμε ότι εκτός από την κατασκευή των τεσσάρων φρεγατών αυτών καθαυτών, συνδέεται ΑΜΕΣΑ με το πρόγραμμα της αναβαθμίσεως των τεσσάρων παλαιότερων φρεγατών MEKO-200HN του ΠΝ, τα δύο παλαιότερα σκάφη που θα ενισχύσουν το ΠΝ της «ενδιαμέσου λύσεως», αλλά και με το μέλλον της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας καθώς απαίτηση της ελληνικής πλευράς έχει τεθεί η ναυπήγηση αριθμού (2 ή ακόμα καλύτερα 3) φρεγατών εδώ.
Διαχρονικώς, το ΠΝ έχει αποδείξει ότι οι επιλογές του είναι ΑΡΙΣΤΕΣ, διορατικές, και απολύτως επιχειρησιακές. Απλώς θυμίζουμε ότι τα τελευταία 50 χρόνια το ΠΝ επέλεξε ΠΡΩΤΟ με ό,τι αυτό συνεπάγεται από επιχειρησιακής πλευράς:
Τα πρωτοποριακά για την εποχή τους γερμανικά υποβρύχια Type-209 στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και άρχισε να τα παραλαμβάνει ΠΡΩΤΟ στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Μετά ακολούθησαν οι Τούρκοι.
Τις πυραυλακάτους εφοδιασμένες με κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας. Μετά ακολούθησαν και οι Τούρκοι.
Τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ-200HN με το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ συνδυασμό προώσεως και οπλικά συστήματα. Αρχικώς οι Τούρκοι απόκτησαν τα τέσσερα πρώτα τους σκάφη με το δικό τους συνδυασμό, που αποδείχτηκε ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ, για να «διορθώσουν» στην επόμενη τετράδα «φορώντας» και στα δικά του πλοία ό,τι ακριβώς είχε επιλέξει το ΠΝ εξαρχής.
Το ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο S-70B Aegean Hawk ως το βασικό ανθυποβρυχιακό όπλο των φρεγατών του μετά το ΑΒ-212ASW. Η επιλογή αυτή αποδείχτηκε άκρως επιτυχημένη και την ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ και αυτή το τουρκικό ναυτικό μετά από ανεπιτυχείς «περιπλανήσεις» του με άλλους τύπους.
Το υπερσύγχρονο υποβρύχιο Type-214AIP εναεροβίου προώσεως, το καλύτερο μυ πυρηνοκίνητο υποβρύχιο παγκοσμίως. Και σε αυτήν την περίπτωση οι Τούρκοι ακολούθησαν την ελληνική επιλογή και τώρα ακόμα ναυπηγούν τα δικά τους, ενώ το ΠΝ προηγείται ήδη αυτών κατά μία τουλάχιστον δεκαετία.
Με όλα αυτά θέλουμε απλώς να καταδείξουμε ότι το ΠΝ έχει ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ διαχρονικώς ότι ΞΕΡΕΙ να διαλέγει, και διαλέγει ΠΑΝΤΑ το καλύτερο γι’ αυτό που εκείνο θέλει. Για την κάλυψη των δικών του επιχειρησιακών αναγκών. Όσες φορές η εκάστοτε πολιτική ηγεσία της χώρας ακολούθησε τις εισηγήσεις του βγήκε κερδισμένη. Και αυτή και η χώρα.
Ευχή όλων μας είναι όπως η αναμενόμενη επιλογή σε ένα ομολογουμένως εξαιρετικά δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα είναι η καλύτερη, καθώς είναι σίγουρο ότι θα πρόκειται για μία ΚΑΘΑΡΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ επιλογή, με βάση την πολυπλοκότητα του ζητήματος, τη διεθνή συγκυρία και θέση της χώρας, αλλά και τις τρέχουσες και μελλοντικές απειλές.
0 Σχόλια