Γράφει
ο Γεώργιος Κασσαβέτης
Επισμηναγός
(I) ε.α. - τ. Κυβερνήτης ΟΑ
Το έχομε ξαναγράψει. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ελβετία, ούτε Λουξεμβούργο, όπου η Εθνική Άμυνα αποτελεί τομέα ήσσονος σημασίας, ο οποίος μπορεί να διευθύνεται ακόμη κι από ένα απλό Γενικό Γραμματέα Υπουργείου. Εν αντιθέσει λοιπόν προς τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, στην Ελλάδα η οποία περιβάλλεται από Σλάβους, εκ των οποίων οι Αλβανοί διεκδικούν την Ήπειρο, οι Γυφτοσκοπιανοί τη Μακεδονία, οι Βούλγαροι την Καβάλα και τον Ασιάτη βάρβαρο ο οποίος διεκδικεί το μισό Αιγαίο, τα νησιά που βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα του και τον ορυκτό πλούτο της υφαλοκρηπίδος μας, το θέμα της Εθνικής Αμύνης αποτελεί τομέα ύψιστης εθνικής σημασίας, διότι άπτεται της υποστάσεως και της εθνικής επιβιώσεως της χώρας. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να είναι στο απυρόβλητο και όχι να αποτελεί θέμα τριβής μεταξύ των κομμάτων, στα πλαίσια του λεγόμενου "κοινοβουλευτικού παιγνίου".
Δυστυχώς, ενώ έτσι θεωρητικά θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, το άθλιο πολιτικό σύστημα δεν ορρωδεί προ ουδενός. Σε κάθε προεκλογική περίοδο υπόσχεται ασυστόλως λαγούς με πετραχήλια, ανεξάρτητα αν αυτά που υπόσχεται είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν, ή αν υλοποιούμενα υποθηκεύουν την αμυντική θωράκιση της χώρας. Ενώ παγκοσμίως υπέρτατος νόμος είναι "η σωτηρία της πατρίδος”, στη χώρα μας κατισχύει η Μακιαβέλειος αρχή "υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία του κόμματος", η οποία εξασφαλίζει στα κομματικά στελέχη την πρόσβαση στη χύτρα* του προϋπολογισμού.
Ένα από τα λίαν ευαίσθητα αυτά θέματα εθνικής Αμύνης, που έπρεπε να είναι στο απυρόβλητο της κοινοβουλευτικής τριβής, είναι και το θέμα της στρατιωτικής θητείας. Ο λόγος είναι απλός. Η χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα οι άνδρες τους οποίους περιλαμβάνει κάθε ΕΣΣΟ να φθίνουν ολοένα και περισσότερο, σε σημείο να μην καλύπτουν τις ανάγκες της περιφρούρησης της χώρας. Όταν λοιπόν οι στρατεύσιμοι δεν επαρκούν να καλύψουν τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, ή τους αναπληρώνεις με μισθοφόρους, οι οποίοι όπως θα δούμε παρακάτω δεν λύνουν απόλυτα το πρόβλημα, ή επιτρέπεις στους Τούρκους να σου κουνούν το δάκτυλο και να σε απειλούν. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει αβιάστως είναι το εξής. Όπως έχουν εξελιχθεί τα οικονομικά τα τελευταία χρόνια, έχει την ευχέρεια η χώρα να σηκώσει το βάρος, έστω και ενός μικρού αριθμού μισθοφόρων, αν υποθέσουμε ότι αυτοί θα έλυναν το πρόβλημα; Προφανώς όχι. Τι απομένει λοιπόν; Η ανάλογη παράταση της στρατιωτικής θητείας. Ας παρακολουθήσουμε όμως την εξέλιξη του θέματος.
Δεν γνωρίζουμε ποιος νοσηρός εγκέφαλος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριλάβει στο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας το 2004, τη μείωση της στρατιωτικής θητείας στους έξι (6)!!!! μήνες. Πολύ αμφιβάλλουμε αν για το θέμα αυτό ρωτήθηκε κάποιος αρμόδιος από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Κατά τα έτη της ασκήσεως της εξουσίας από τη Ν.Δ. η εξαγγελία δεν υλοποιήθηκε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι επρόκειτο για μια ψηφοθηρική πομφόλυγα, απ' αυτές που λέγονται και ποτέ δεν υλοποιούνται.
Όταν στις ευρωεκλογές του 2009 το κυβερνόν τότε κόμμα απώλεσε το 10% της δυνάμεώς του, το μεγαλοστέλεχος του κόμματος και Υπουργός Εθνικής Αμύνης Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο οποίος κατά τους 43 μήνες της υπουργίας του δεν είχε να επιδείξει το παραμικρό υπέρ των Ενόπλων Δυνάμεων, παρά μόνο την ανυπαρξία του και αποτελούσε κόκκινο πανί για το σύνολο των εν ενεργεία και αποστράτων Αξιωματικών, διότι αφ’ ενός μεν δεν είχε τηρήσει καμιά σχετική προεκλογική εξαγγελία, με πρώτη και καλύτερη το διατυμπανισθέν “μισθολόγιο των στρατιωτικών", αφ' ετέρου δε ηρνείτο πεισμόνως να δεχθεί σε ακρόαση τους αιρετούς εκπροσώπους των τριών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, εν όψει των επικειμένων βουλευτικών εκλογών, έριξε στο τραπέζι των προεκλογικών ψηφοθηρικών αναγκών του κόμματος, την ελάττωση της στρατιωτικής θητείας στους εννέα (9) μήνες.
Την προεκλογική εξαγγελία της Ν.Δ. προσπάθησε να υποβαθμίσει σύσσωμος ο αντιπολιτευτικός τύπος της εποχής. Στις στήλες του αντιπολιτευομένου τότε ΒΗΜΑΤΟΣ της Κυριακής 14 Ιουνίου 2009 διαβάζουμε μεταξύ άλλων και τα εξής. "Στο στρατό οι άνδρες μαθαίνουν δύο πράγματα. Να καθαρίζουν πατάτες και να στρώνουν το κρεββάτι τους. Ως εκ τούτου ο κ. Ευάγγελος Μείμαράκης δεν κάνει καμία χάρη σε κανένα, όταν ανακοινώνει τη μείωση της θητείας στους εννέα (9) μήνες. Δε ζητούμε την κατάργηση των Ενόπλων Δυνάμεων μιας και το γεωστρατηγιό περιβάλλον δεν το επιτρέπει, κάποτε όμως πρέπει στα σοβαρά να καταγραφεί τι ακριβώς συνεισφέρουν στην άμυνα της χώρας χιλιάδες στρατιώτες χωρίς αληθινή εκπαίδευση. Εξαιρουμένων των λοκατζήδων, οι κληρωτοί στο τέλος της θητείας τους ζυγίζουν καμιά δεκαριά κιλά παραπάνω. Αυτά παθαίνει όποιος δεν έχει τι να κάνει όλη μέρα και κάθεται στο καψιμί τρώγοντας κρουασάν". Ας επανέλθουμε όμως στη σημερινή εξέλιξη του θέματος, ήτοι στην αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους δώδεκα (12) μήνες.
Πράγματι στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ της 21ης Ιανουαρίου μεταξύ άλλων απεφασίσθη "η εξίσωση της στρατιωτικής θητείας των στρατευσίμων του Στρατού Ξηράς με αυτή των στρατευσίμων του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας στους δώδεκα (12) μήνες". Στην ίδια απόφαση “καθορίζεται θητεία διαρκείας εννέα (9) μηνών, για τους υπόχρεους πλήρους θητείας, που υπηρετούν σε συγκεκριμένες Μονάδες του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, με επιχειρησιακά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά, υπό την προϋπόθεση της παραμονής τους στη συγκεκριμένη Μονάδα για το σύνολο της θητείας τους".
Από αδιάσειστα στοιχεία τα οποία συγκεντρώσαμε, αλλά κι από συζητήσεις που είχαμε με ειδικούς και έμπειρους συναδέλφους τους Στρατού Ξηράς διαρρήδην αποδεικνύεται, ότι η αποφασισθείσα αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους 12 μήνες δεν είναι λυσιτελής, αλλά μια εμβαλωματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Το αίτημα για την αύξηση της θητείας είχε υποβληθεί από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων το 2012. Τότε οι Στρατηγοί ζητούσαν αύξηση της θητείας στους 15 μήνες και είχαν συμβιβασθεί στους 12 μήνες, πλην ούτε αυτό είχε ικανοποιηθεί χάριν του πολιτικού κόστους. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι η κλάση του 2000 αριθμούσε 80.767 στρατευσίμους, η αντίστοιχη του 2008 57.947 και του 2014 52.785 στρατευσίμους. Με βάση λοιπόν τα ανωτέρω στοιχεία, αλλά και με δεδομένη την 10ετή οικονομική κρίση την οποία βίωσε η χώρα και η οποία επιδείνωσε έτι περαιτέρω το δημογραφικό πρόβλημα, οι σημερινές κλάσεις δεν αριθμούν περισσοτέρους των 40-45.000 χιλιάδων στρατευσίμων, αριθμός ο οποίος κρίνεται εντελώς ανεπαρκής για τη φύλαξη των απέραντων συνόρων της χώρας.
Ούτως λοιπόν εχόντων των πραγμάτων, το αγωνιώδες ερώτημα των επαϊόντων και σχετικών με το πρόβλημα είναι, τι μέλλει γενέσθαι; Με δεδομένα:
α. Την έλλειψη 10.000 περίπου στρατευσίμων για την κάλυψη των αμυντικών αναγκών της χώρας.
β. Την εξοικονόμηση 3.000-4.000 στρατευσίμων για κάθε μήνα αυξήσεως της στρατιωτικής θητείας.
γ. Την οικτρά αποτυχία των μέχρι σήμερα επιχειρηθέντων πειραμάτων των Οπλιτών Περιορισμένης Θητείας ΕΠΟΠ, ΟΠΥ, ΕΠΥ, ΟΒΑ, και ΕΜΘ
δ. Την αδυναμία του προϋπολογισμού της χώρας να σηκώσει το βάρος οιουδήποτε μεγέθους μισθοφορικού στρατού.
Η λύση του προβλήματος είναι μία και μοναδική. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους δεκαπέντε (15) μήνες. Μα αυτό θα έχει πολιτικό κόστος θα μας πει ο κ. Μητσοτάκης. Χάριν του δημοσίου συμφέροντος να το αναλάβετε κ. Πρωθυπουργέ. Διότι για τη διαπαιδαγώγηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης, το οποίο θεωρεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας άχρηστες και αντιπαραγωγικές και τη στρατιωτική θητεία περιττή απασχόληση, με συνέπεια κάθε μητέρα να προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον να απαλλάξει το γιό της από την άσκοπη και περιττή αυτή "αγγαρεία" της στράτευσης, ευθύνεται και το κόμμα σας διαχρονικά, αλλά και εσείς προσωπικά κ. Μητσοτάκη. Και επειδή θα σπεύσετε να το αρνηθείτε, σας υπενθυμίσω την περίπτωση του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Ζούλα, ο οποίος, ενώ καθύβριζε από του βήματος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ με σειρά άρθρων τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων "ότι αποτελούν την τελευταία εκδοχή του δημοσίου", κι ακόμη "αν γίνει κάτι δε μπορούμε να βασιζόμαστε σ’ αυτά", εσείς σφυρίζατε αδιάφορα και τον τιμούσατε με ανώτερα κρατικά αξιώματα, αναγορεύοντάς τον εκπρόσωπο τύπου του κόμματος και Πρόεδρο της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης κρατικής ΕΡΤ.
Κλείνοντας είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσετε τόσο εσείς κ. Μητσοτάκη, όσο και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας, ότι με τα ζητήματα της εθνικής αμύνης της χώρας δεν παίζουμε. Αναλογιστείτε επιτέλους ότι υπουργός σημαίνει υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος και όχι σφετεριστής του δημόσιου πλούτου. Μη ξεχνάτε ότι οι παλιοί πολιτικοί έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έφευγαν πάμφτωχοι, κηδευόμενοι "δημοσία δαπάνη", ενώ στην εποχή μας μπαίνουν πάμφτωχοι και σε λίγα χρόνια εξελίσσονται σε κροίσους τύπου Παπαδημούλη.
* Πριν 150 περίπου χρόνια ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε σχετικά τα εξής. «Όπως οι Ινδοί χωρίζονται σε φυλές, οι Έλληνες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι εκείνη στην οποία ανήκουν όσοι βρίσκονται πέριξ της χύτρας του προϋπολογισμού, διαθέτουν κοχλιάριον, το βυθίζουν και τρώγουσι. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που προσπαθούν να εξοστρακίσουν τους ευρισκόμενους στην περιφέρεια της χύτρας, ώστε να πάρουν αυτοί το πολυπόθητον κοχλιάριον και η τρίτη κατηγορία είναι όλοι αυτοί που γεμίζουν τη χύτρα».
ΠΗΓΗ: Ε.Ω. 31/01/2021 - [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.gr]
