«Φρεγάτες και... κότερα!»

Πριν τον Μητσοτάκη με τον Μακρόν και ο Καραμανλής με τον Σαρκοζί είχαν υπογράψει συμφωνία για 6 φρεγάτες FREMM στην Ελευσίνα, την οποία όμως πυρπόλησαν οι ίδιοι οι υπουργοί της ΝΔ πριν μας φέρουν τα μνημόνια που έστειλαν στα τάρταρα όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα. Αμερικανοτουρκική ενόχληση για τους METEOR που προσφέρει η Γαλλία στην Ελλάδα.

Δήμος Βερύκιος

«Αργότερα αργότερα που θα έρθουνε τα κότερα» συνηθίζουμε να λέμε όταν κάτι αργεί να έρθει...

Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τις φρεγάτες! Ένα μείζον εξοπλιστικό πρόγραμμα που την τελευταία δεκαπενταετία για πολλοστή φορά ακούσαμε να εξαγγέλλεται από πρωθυπουργικά χείλη αλλά πάντα προσκρούει και συνθλίβεται στα βράχια, πότε της εθνικής ανευθυνότητας που προκάλεσε την διάλυση του ναυπηγικού τομέα και πότε στα βράχια των δημοσιονομικών περιορισμών που επέβαλαν τα μνημόνια.

Το πρόγραμμα πρόσκτησης τεσσάρων φρεγατών (μεγάλων πλοίων ανοιχτής θαλασσής) που ανακοίνωσε από την Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την δίκη του αμαρτωλή ιστορία που ξεκινάει με την υπογραφή Σαρκοζί - Καραμανλή για ναυπήγηση έξι (6) φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Όπως το iEidiseis.gr έχει υπογραμμίσει σε προηγούμενο σημείωμα, από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό είχε ξεκάθαρο στο μυαλό του ότι η αναμέτρηση με την Τουρκία θα μεταφέρονταν αναπόφευκτα στην Ανατολική Μεσόγειο. «Το νερό και το πετρέλαιο» στην Μέση Ανατολή σύντομα θα μας βγάλει στην Μεσόγειο είχε εκτιμήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου γι αυτό και από το ?88 είχε ξεκινήσει η προετοιμασία ανανέωσης και ενίσχυσης του Στόλου με την αγορά των Γερμανικών φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ και των μεταχειρισμένων Ολλανδικών φρεγατών τύπου “S” από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια μετά, από το 2005 είχε γίνει πλέον σε όλους σαφές ότι η αναμέτρηση με την Τουρκία θα μεταφερόταν αναπόφευκτα στην Αν. Μεσόγειο και γι αυτό ήταν αναγκαίο να αντιμετωπιστεί η «γήρανση» των μεγάλων πλοίων επιφανείας που διέθετε τότε το Ναυτικό μας. Όμως αντί να αντιμετωπιστεί έγκαιρα το πρόβλημα, οι πολιτικές Ηγεσίες αποφάσισαν ένα «εθελοντικό» αφοπλισμό της Χώρας.

Χρόνο με χρόνο οι αμυντικές μας δαπάνες περιορίζονταν και σιγά σιγά καταλήξαμε να ξοδεύουμε μέσα σε μια 10ετία όσα η Τουρκία δαπανούσε σε ενάμιση χρόνο.

Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας το 2005 προχώρησαν σε συνεργασίες με τη γαλλική DCNs (Group Naval) οι οποίες κατέληξαν σε ένα Κοινό Ανακοινωθέν Καραμανλή-Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008 για τη ναυπήγηση 6 Φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Το Κοινό Ελληνογαλλικό Ανακοινωθέν Καραμανλή- Σαρκοζί ήταν και μια προειδοποίηση ότι η Γαλλία θα έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην Αν. Μεσόγειο για να καλύψει το χώρο που άφηναν οι ΗΠΑ.

Ωστόσο, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι το Κοινό αυτό ελληνογαλλικό Ανακοινωθέν υπονομεύθηκε από Υπουργούς της τότε κυβέρνησης Καραμανλή με αποτέλεσμα το Πρόγραμμα FREMM να εγκαταλειφθεί τα επόμενα 2-3 χρόνια και διάφορα υποκατάστατα όπως leasing(ενοικίαση) κλπ να χαθούν και αυτά. Εκείνο που επικράτησε ήταν η αδιαφορία που επέδειξαν διαδοχικές Ηγεσίες (με ελάχιστες εξαιρέσεις) από άγνοια και ανευθυνότητα.

Εντωμεταξύ από το 2008 είχε ήδη ενσκήψει η παγκόσμια οικονομική Κρίση και η κατάρρευση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος. Ήταν φυσικό επομένως να μην γίνεται πλέον συζήτηση για μεγάλα πλοία επιφανείας.

Βασική παράμετρος που συνετέλεσε στο ναυάγιο του μεγάλου αυτού Προγράμματος ήταν οι δυσχέρειες που αντιμετώπιζε το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών το οποίο δεν διέθετε δυνατότητα προνομιακής χρηματοδότησης του Προγράμματος. Στο σημείο αυτό δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί ότι η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τους μνημονιακούς περιορισμούς και τις αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών Χωρών που συμμετείχαν στο σχέδιο διάσωσης της Χώρας. Και έτσι οι εξοπλισμοί που αφορούσαν το Ναυτικό περιορίστηκαν στην προσπάθεια ολοκλήρωσης των 4 Υποβρυχίων 214 και των Πυραυλακάτων τ. ΡΟΥΣΣΕΝ. Η μόνη νέα παραγγελία ήταν δύο Πυραυλάκατοι του τύπου αυτού που έγινε το 2008.

Αλλά και αυτά μέσα από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς ώστε και τα εν εξελίξει Προγράμματα να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και αδιέξοδα.

Η Κρίση των εξοπλιστικών Προγραμμάτων μεταφέρθηκε στην προσπάθεια συντήρησης του υπάρχοντος εξοπλισμού. Και αυτό σε μια εποχή ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων στις οποίες τα εγχώρια Ναυπηγεία δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν.

Την πραγματικότητα αυτή φαίνεται ότι την αγνοούν διάφοροι Υπουργοί που αναλίσκονται σε άσκοπες και πολυδάπανες «πρωτοβουλίες» (ταξίδια και δηλώσεις).

Όπως είναι φυσικό η «Κρίση» των εξοπλισμών επηρέαζε και επηρεάζει και τις υπάρχουσες βιομηχανικές υποδομές. Η δε διάσωσή τους γίνεται με «μικρολογιστικά»κριτήρια που οδηγούν μαθηματικά στον απόλυτο αφελληνισμό σημαντικών υποδομών οι οποίες έχουν αποσβεστεί ουσιαστικά με το αίμα του Έλληνα φορολογούμενου.

Αυτή ακριβώς η τραυματική εμπειρία και το άδοξο τέλος τόσο του Κοινού Ανακοινωθέντος Καραμανλή - Σαρκοζί για την συμπαραγωγή των 6 φρεγατών FREΜΜ , όσο και της διάλυσης του εθνικού Ναυπηγικού Τομέα , κάνει πολλούς να παραμένουν προβληματισμένοι και ανήσυχοι ως προς την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων που εξήγγειλε πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Απαιτείται αγώνας δρόμου και γενναίες αποφάσεις για την ανασύσταση του εθνικού ναυπηγικού τομέα , την εμπλοκή σοβαρών επενδυτών σε συνδυασμό με την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού.

Η Φρεγάτα είναι η πλατφόρμα, το εύκολο στάδιο που μπορεί να πρέπει να φτιαχτεί σε ελληνικό ναυπηγείο το οποίο όμως θα πρέπει να είναι ικανό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για την υλοποίηση του συγκεκριμένου πρότζεκτ.

Το περίπλοκο στάδιο στο πρόγραμμα των φρεγατών είναι η επιλογή των ηλεκτρονικών συστημάτων (κεντρο επιχειρήσεων - ραντάρ) και των όπλων που θα φορεθούν επί της φρεγάτας. Και εδώ αναμένεται να γίνει η «σφαγή του Δράμαλη». Οι Γάλλοι έχουν το πλεονέκτημα των όπλων (scalp & Exocet) , οι Ολλανδοί αλλά και οι Γερμανοί έχουν το πλεονέκτημα της γνωριμίας και την δύναμη της συνήθειας και της συνέχειας στην επιχειρησιακή και εφοδιαστική αλυσίδα καθώς ήδη το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό χρησιμοποιεί Γερμανικές φρεγάτες τύπου “ΜΕΚΟ” & Ολλανδικές φρεγάτες τύπου “S“. Βεβαίως στην «μάχη της φρεγάτας» μπαίνουν δυναμικά και οι Αμερικανοί που διαθέτουν εξ ίσου ισχυρό οπλοστάσιο όπως και οι Γάλλοι αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι μπορούν να το αποδεσμεύσουν για το Ελληνικό Ναυτικό.

Ανησυχία για Meteor

Οι ΗΠΑ και φυσικά πάνω απ όλους η Τουρκία δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τον σφιχτό εναγκαλισμό της Ελλάδας με τον Γαλλία στον τομέα της Άμυνας και των Εξοπλισμών. Ανησυχία και όχι ανακούφιση προκαλεί σε Άγκυρα αλλά και Ουάσιγκτον η αιφνίδια είσοδο του Rafale στην Ελληνική Αεροπορία και η πρόθεση της Γαλλίας να αποδεσμεύσει και να διαθέσει στην Ελλάδα τους πυραύλους αέρος - αέρος μεγάλου βεληνεκούς τύπου Meteor.

- Προς τι αυτή η ενόχληση;

Ανώτατη πηγή της Πολεμικής Αεροπορίας εξήγησε στο iEidiseis.gr γιατί ο συγκεκριμένος πύραυλος αέρος- αέρος κάνει την διαφορά και ενοχλεί αντιπάλους αλλά και «φίλους». Το Βλήμα αέρος αέρος μεγάλου βεληνεκούς Meteor έχει βάρος 190 kg και μήκος 6,65 m. Το μέγιστο βεληνεκές που δίνει είναι άνω των 100 km με μέγιστη ταχύτητα άνω των Mach 4.

Ένα από τα «ατού» του Meteor είναι το προωθητικό του σύστημα ( στερεού καυσίμου) το οποίο του επιτρέπει τον έλεγχο της ισχύος του κινητήρα κατά τις διάφορες φάσεις της πτήσης.

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ο Meteor διατηρεί ελεγχόμενη ταχύτητα κατά την φάση της πτήσης προς το στόχο με άμεσο όφελος στην εξοικονόμηση καυσίμου και όταν προσεγγίζει το στόχο επιτυγχάνει εξαντλώντας μεν το καύσιμο αλλά αυξάνοντας την ταχύτητα και την ενέργεια του κατά την φάση προσβολής του στόχου.

Η υψηλή ταχύτητα - ενέργεια ενός βλήματος στην τερματική φάση, μειώνει την ικανότητα του αντιπάλου στόχου να αποφύγει το πλήγμα μέσω τακτικών αποφυγής.

Το Meteor έχει την ικανότητα ανανέωσης δεδομένων κατά την διάρκεια της πτήσης, για διόρθωση της πορείας. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες προσβολής του στόχου.Ο Meteor έχει αυτές τις δυνατότητες (αλλαγής πορείας εν πτήσει) όχι μόνο από το αεροσκάφος που εκτοξεύτηκε αλλά και από άλλες φιλίες πλατφόρμες όπως αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης. Το Meteor έχει ενσωματωμένο ενεργό αισθητήρα ραντάρ είναι δηλαδή τεχνολογίας fire-and-forget.

Στο ερώτημα εάν εάν το meteor μπορούν να το εκτοξεύουν και τα γαλλικά Μιράζ που διαθέτει η Ελλάδα η απάντηση ήταν αρνητική γιατί οπως μου εξήγησε η πηγή μας: Το Meteor έχει κατασκευαστεί να λειτουργεί με ραντάρ μόνο όπως αυτό του Rafale . Το κόστος πιστοποίησης των Meteor στα Μιράζ 2000-5 είναι πολύ υψηλό που καθίσταται ασύμφορο, ενώ το τεχνολογικό ρίσκο είναι μεγάλο καθώς και η όλη διαδικασία ιδιαιτέρως χρονοβόρα.

Η Τουρκία διαθέτει στο οπλοστάσιο αμερικανικά βλήματα αέρος - αέρος AIM-120 AMRAAM που πριν λίγα χρόνια αποδέσμευσαν οι ΗΠΑ για λογαριασμό της Τουρκικής Αεροπορίας τα οποία βεβαιως είναι μεσαίας εμβέλειας και δεν έχουν καμία σχέση και αποδοτικότητα με τα γαλλικά Meteor.

ΠΗΓΗ: ieidiseis.gr