Και τώρα τι κάνουμε με την Τουρκία;

Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάμπρος Τζούμης, Επίτιμος Διοικητής 88 ΣΔΙ

Η σημερινή κατάσταση στη Ν.Α. Μεσόγειο δεν είναι αποτέλεσμα μιας μέρας ή ενός μήνα, αλλά σειράς ετών υποχωρητικότητας που έχουμε επιδείξει απέναντι στην Τουρκία, η οποία την εκλαμβάνεi ως αδυναμία.

Η παραβίαση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που γίνεται σήμερα από το Oruc Reis δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Καθημερινά εδώ και χρόνια η Τουρκία παραβιάζει και αμφισβητεί την ελληνική εθνική κυριαρχία. Εισέρχεται με πλοία εντός των Εθνικών Χωρικών μας Υδάτων και κάνει βολές ή εμβολίζει ελληνικά σκάφη. Προβαίνει σε υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη. Κανείς όμως δεν τόλμησε τα προηγούμενα χρόνια να βουλιάξει ένα τουρκικό πλοίο ή να καταρρίψει ένα αεροσκάφος.

Απλά κάθε φορά που είχαμε ένα βήμα προκλητικότητας της Τουρκίας, από την πλευρά μας αρκούμασταν σε δηλώσεις βουλευτών και θεσμικών παραγόντων, περί «διατήρησης ψυχραιμίας» και «τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο;».

• Όταν μετά την κρίση των Ιμίων υπήρξε ευκαιρία να ρίξουμε την Τουρκία στο «καναβάτσο» μέσω ενός τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος που ήταν σε εξέλιξη βρέθηκαν οι «Άκηδες» της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Αγοράζαμε τα οπλικά συστήματα σε 10πλασια πολλές φορές τιμή από άλλες χώρες και η παραγγελία τους γινόταν με κριτήριο το ύψος της «μίζας» και όχι την καταλληλότητά τους.

• Καταφέραμε να φέρουμε την αμυντική βιομηχανία μας στο χείλος της κατάρρευσης και στον αντίποδα η Τουρκία ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την άμυνα, με άνω του μισού ποσοστού του εξοπλισμού της να γίνονται στην εγχώρια αγορά.

• Μειώσαμε τη θητεία από τους εικοσιτέσσερις μήνες στους εννέα, για ικανοποίηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και όχι με βάση την επιχειρησιακή αξιολόγηση.

• Αναβαθμίσαμε τους αντιρρησίες συνείδησης σε συμβούλους στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, καλλιεργώντας τη νοοτροπία της «λούφας και απαλλαγής» από τη στρατιωτική υπηρεσία και της δημιουργίας στρατιών «έξυπνων αργόσχολων κουλτουριάρηδων».

• Προσπαθήσαμε να αντικαταστήσουμε την εθνική συνείδηση και τη διάθεση για «υπεράσπιση των Σημαιών μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μας», από διάθεση για ακτιβιστικές δράσεις στην πλατεία Εξαρχείων και στα κοινωνικά φροντιστήρια μεταναστών.

• Υποδεχτήκαμε σαν ήρωες Έλληνες στρατιωτικούς που συνελήφθησαν σε τουρκικό έδαφος διότι όπως δήλωσαν έχασαν τον προσανατολισμό τους, γεγονός που ενδεχομένως δεν συμβαίνει ούτε σε προσκοπική αγέλη.

• Συντάξαμε λαϊκίστικα νομοσχέδια αυθημερόν για την παροχή αδειών, απαλλαγών, κ.λπ, στα στελέχη των Ε.Δ. καθόσον δεν μπορούσαμε να τους αποζημιώσουμε οικονομικά, αλλά δεν υλοποιήσαμε την άμεση προμήθεια ανταλλακτικών για τα οπλικά μας συστήματα.

• Εμπλέξαμε τις Ε.Δ. από το μεταναστευτικό μέχρι οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση και πανήγυρη ανά την επικράτεια για την ικανοποίηση του κομματικού ακροατηρίου.

• Ακόμα και όταν βλέπαμε το «θηρίο να είναι έτοιμο να δαγκώσει», είχαμε βουλευτές να δηλώνουν: «Να κάνουμε περικοπές στις Ε.Δ. και ας το ρισκάρουμε με την Τουρκία.»

Και ήλθε η ώρα που ρωτάμε: «Τώρα τι κάνουμε με την Τουρκία;»…και περιμένουμε το Ισραήλ να προβεί σε δηλώσεις αλληλεγγύης, τη Γαλλία να στείλει φρεγάτες και την Ε.Ε. να επιβάλει κυρώσεις.