Οι αμαζόνες των ελικοπτέρων (ΦΩΤΟ)

• Χειρίστριες και ιπτάμενες μηχανικοί της Αεροπορίας Στρατού που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή άμυνας της χώρας, στην πυρόσβεση και στις αεροδιακομιδές μιλούν για τις απαιτήσεις των αποστολών τους, τπ σκληρή εκπαίδευση και τις προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν

• Κάθε άνθρωπος έχει έναν ενδοιασμό όταν βρίσκεται σε τέτοια περίπτωση. Όταν όμως είσαι πιλότος και σε διατάξει η πατρίδα σου, δεν έχεις κανέναν απολύτως ενδοιασμό να πατήσεις το κουμπί

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Είκοσι κορίτσια, αξιωμα­τικοί ή υπαξιωματικοί του Στρατού Ξηράς, είναι σή­μερα οι ιπτάμενες της Αερο­πορίας Στρατού: χειρίστριες ελικοπτέρων ή ιπτάμενες μηχανικοί. Βρίσκονται κυρι­ολεκτικά καθημερινά στον αέρα, πιλοτάροντας πανά­κριβα και υπερσύγχρονα ελικόπτερα, όπως τα Απάτσι - η αξία του καθενός στοι­χίζει όσο τρία νοσοκομεία, όπως έλεγε κάποτε ένας αντισυνταγματάρχης διοι­κητής ελικοπτέρων Απάτσι στην Πάχη Μεγάρων.

Σκληρή εργασία και αφοσίωση

Είναι πιλότοι και ιπτάμε­νες μηχανικοί σε κάθε εί­δος ελικοπτέρου που δια­θέτουν σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις, από τα Χιούι έως τα Σινούκ. Από τα επιθετικά Απάτσι, τα αναγνωριστικά - μεταφορικά ΑΒ 205 και τα ΝΗ-90 έως τα νεοαποκτηθέντα Kiowa Warrior, τους «Ινδιάνους», όπως αποκαλούνται, ή τις «Ασπίδες του Αιγαίου». Υπηρετούν σε όλες τις βάσεις ελικοπτέ­ρων, στην Πάχη Μεγάρων, στο Λιτόχωρο, παντού. Μια εξ αυτών, η υπολοχαγός Νικολέτα Κοσμοπούλου από την Αρτεμισία Καλαμάτας, εκτός από τα ελικόπτερα Χιούι πιλοτάρει και ένα δικινητήριο Τσέσνα. Για να το πετύχει αυτό πέρασε πολλές ώρες μελετώντας εγχειρί­δια για τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα. Η νεότερη είναι μια μόνιμη λοχίας, 25 ετών, αλλά με αρκετές ώρες πτήσης στο ενεργητικό της, η οποία από τα γερο-Χιούι (όπως αποκαλούν τα UΗ- ΙΗ) πέρασε στα επιθετικά Απάτσι. Μια άλλη ανθυπολοχαγός είναι απόφοι­τη της Σχολής Ευελπίδων που προσφάτως πήρε το ξίφος της από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Η Αθηνά Πανουργιά, μια γυναίκα με «βαρύ» επώνυ­μο, ήταν η πρώτη γυναί­κα χειριστής των ελικο­πτέρων Απάτσι. Απόγονος του φημισμένου οπλαρχη­γού Πανουργιά, ήρωα της Επανάστασης του 1821, με εκατοντάδες ώρες πτή­σης στο ενεργητικό της και με ώρες εξομοίωσης στις ΗΠΑ, ήταν η πρώτη που κατάφερε και «άλωσε» έναν έως πρότινος ανδροκρατούμενο χώρο. Για να το επιτύχει χρειάστηκε σκλη­ρή εκπαίδευση, διάβασμα και δουλειά προκειμένου να αποκτήσει την «πουλά­δα» της ιπτάμενης. Έκανε πολλές προσωπικές θυσίες, αλλά σήμερα βρίσκεται στο κόκπιτ ενός Απάτσι. Όταν είσαι πιλότος σ’ ένα επιθετι­κό ελικόπτερο, απαιτούνται κινήσεις ακρίβειας, υπομο­νής, ψυχραιμίας, αποφασιστικότητας, γρήγορη σκέψη και ατσάλινα νεύρα.

ΓΕΣ: Καμία διάκριση, καμία διαφορά

Το ΓΕΣ δεν κάνει καμία δι­άκριση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες πιλότους. «Δεν θέλουμε να υπάρχουν δι­αφορές όσον αφορά την επικοινωνιακή προβολή τους με τους άνδρες συνα­δέλφους τους. Άνδρες και γυναίκες στα ελικόπτερα κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά, μετέχουν στις ίδιες αποστολές» εξηγεί ο εκπρόσωπος Τύπου του ΓΕΣ, Συνταγματάρχης Π/Ζ Αλέξανδρος Μούντζιος. Έτσι παρουσιάζουν την Αρχιλοχία Α.Σ. που είναι απόφοιτος ΣΜΥ και από το 2014 έως το 2015 πα­ρακολούθησε την αρχι­κή εκπαίδευση ελικοπτέρων στη ΣΑΣ, απ’ όπου και αποφοίτησε ως χειρι­στής ελικοπτέρων Χιούι. Το UΗ-ΙΗ Χιούι είναι από τους πλέον μάχιμους τύ­πους ελικοπτέρου της Αε­ροπορίας Στρατού. Είναι αμερικανικής κατασκευ­ής - όπως άλλωστε τα περισσότερα ελικόπτερα που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις - και πρωτοεμφανίστηκε το 1963 στο Βιετνάμ. Το 2018 η αρχιλοχίας αποφοίτησε από το Τμήμα Χειριστών των Απά­τσι (ΑΗ-64) και από τότε ίπταται ως συγκυβερνήτης στα επιθετικά αυτά ελικό­πτερα, που φέρουν τους πυραύλους (φονιάδες των τανκς) Hellfire (ή αλλιώς AGM-114) ή τις ρουκέτες των 70 χιλιοστών.

Φέρνεις πάντοτε εις πέρας την αποστολή…

Μια από τις χειρίστριες των Απάτσι στη Πάχη Μεγάρων ρωτήθηκε τι θα έπραττε εάν ελάμβανε δι­αταγή να πυροδοτήσει από το στικ που έχει στο κόκπιτ της έναν αντιαρματικό πύ­ραυλο Hellfire σε περίπτω­ση μάχης: «Όταν αναλαμ­βάνεις αποστολή, όταν φοράς τη φόρμα πτήσεως και το κράνος του χει­ριστή, φέρνεις πάντοτε εις πέρας την αποστολή αυτή, όποια και αν είναι. Κάθε άνθρωπος έχει έναν ενδοιασμό όταν βρίσκε­ται σε τέτοια περίπτωση. Όταν όμως είσαι πιλότος και σε διατάξει η πατρί­δα σου, δεν έχεις κανέναν απολύτως ενδοιασμό να πατήσεις το κουμπί» ήταν η απάντησή της την ώρα που ετοιμαζόταν να πετάξει σε άσκηση.

Στα Σινούκ ως ιπτάμενη μηχανικός υπηρετεί η Αρχιλοχίας Α.Λ., απόφοιτη της ΣΜΥ. Έχει πάρει μέρος σε αποστολές πυρόσβεσης, ρίψεις αλεξιπτωτιστών, με­ταφορά βαρέος οπλισμού, σε αποστολές έρευνας και διάσωσης. Βρέθηκε κοντά στους ανθρώπους των νη­σιών, βρέθηκε κάτω από βαριές καιρικές συνθήκες δίπλα τους όταν είχαν ανά­γκη μεταφοράς ασθενών ή περίθαλψης. Πάντοτε πριν από κάθε αποστολή η Αρχιλοχίας Α.Λ. σκαρφαλώνει στην οροφή του γιγαντιαίου ελικοπτέρου της και επιθεωρεί τους δύο έλικες. Οι χειρίστριες των Σινούκ φαίνεται πως είναι και η συμπάθεια και του υφυ­πουργού Πολιτικής Προ­στασίας Νίκου Χαρδαλιά, αφού τα ελικόπτερα αυτά τα χρησιμοποιεί η Πολιτική Προστασία για την πυρό­σβεση και την αντιπυρική προστασία. Στο γραφείο του, στον Φάρο στο Μα­ρούσι, έχει μια έγχρωμη φωτογραφία (σαν αφίσα, ωσάν να είναι το σήμα κατατεθέν της Πολιτικής Προστασίας) ενός ξαν­θού κοριτσιού με το κρά­νος του χειριστή Σινούκ. Είναι η ιπτάμενη Αρχιλοχίας που σκαρφαλώνει κάθε μέρα στην οροφή του ελι­κοπτέρου για να επιθεω­ρήσει τους έλικες.

Δεν ξέρεις ποτέ τι θα συναντήσεις

Η Ανθυπασπιστής (ΤΑΣ) Σ.Μ. είναι και αυτή από­φοιτη της ΣΜΥ. Αποφοί­τησε από το Τμήμα Μηχα­νοσυνθετών Αεροσκαφών και από το Σχολείο Ιπτάμε­νων Μηχανικών. Το 2019 και το 2020 αποφοίτησε από το σχολείο των Kiowa Warrior. Από τότε ίπταται ως μηχανικός. Πρώτο της μέλημα σε κάθε πτήση εί­ναι να τσεκάρει τις μηχα­νές του ελικοπτέρου και τα οπλικά συστήματα που φέ­ρει στα πλάγια: «Σε κάθε αποστολή δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις και για τον λόγο αυτόν το ελικόπτε­ρο πάντα πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμο» λέει. Εντυπωσιάζει η ετοιμότητά τους. Όταν λαμβάνουν εντολή για άμεση απογεί­ωση, σε ελάχιστο χρόνο βρίσκονται στα κόκπιτ, φορούν γρήγορα τις κά­σκες τους, ελέγχουν με σβελτάδα τα ηλεκτρονικά όργανα, κρατούν γερά το χειριστήριο, κάνουν έναν τελευταίο έλεγχο στα πτη­τικά όργανα και σε ελάχιστο λεπτά βρίσκονται στον αέρα.

Ακολουθώντας την πα­ράδοση που θέλει τη συ­ντριπτική πλειονότητα των πιλότων της Πολεμι­κής Αεροπορίας, δηλαδή των χειριστών των F-16, Μιράζ και των C-130, να είναι από την επαρχία, έτσι και τα περισσότερα κορί­τσια ίων ελικοπτέρων κα­τάγονται από την περιφέ­ρεια, από φτωχά χωριά. Οι γονείς τους; Της μιας αστυνομικός, της άλλης οικοδόμος, μιας τρίτης αγρότης. Κορίτσια της δι­πλανής πόρτας, κυρίως μεσαίων και χαμηλών ει­σοδημάτων, που σήμερα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και είναι μάχιμες της Αεροπορίας Στρατού.

«Μαζί με τη συγκίνηση νιώθεις και υπερηφάνεια»

Όταν τις ρωτάς πώς νιώ­θουν όταν κρατούν το χει­ριστήριο και πετούν με τα ελικόπτερα, λένε: «Είναι κάτι το ξεχωριστό και μα­ζί με τη συγκίνηση νιώ­θεις και υπερηφάνεια επειδή υπηρετείς την πατρίδα». Μια Μόνιμη Λοχίας (η Α.Π.), που κατάγεται από ένα μικρό χωρίο της Λάρισας (το Ζάππειο), επέλεξε, λέει, το επιθετικό ελικόπτερο γιατί αποτελεί ένα απαιτητικό πτητικό μέ­σο, με δύσκολες αποστο­λές και αναφέρει ότι εί­χε βάλει στοίχημα με τον εαυτό της ότι θα τα κατα­φέρει. Και τα κατάφερε. Δεν είναι, βλέπετε, μόνο η προσήλωση που έχουν στο καθήκον, είναι και η αγάπη για την Αεροπορία.

Η κρίση του «Oruc Reis»

Με την κρίση του τουρκικού σεισμογραφικού σκάφους «Oruc Reis» οι χειρίστριες ελικοπτέ­ρων βγήκαν στο Αιγαίο. Ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση στρατιωτικών δυνάμεων που έγι­νε από το 1987 (στην κρίση του Μαρτίου) και οι γυναίκες πιλότοι συμμετείχαν ενεργά. Μαζί με άνδρες συναδέλφους τους παρατηρούσαν κάθε κίνηση στα χωρικά μας ύδατα, στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Εκείνες που υπηρετούν στα Σινούκ ήταν έτοιμες να απο­γειώσουν τα ελικόπτερά τους έχοντας την ευθύνη της αντιπυρικής προστασίας, ενώ αυτές που υπηρετούν στα Kiowa ήλεγχαν όλη την περιοχή ευθύνης τους και κυρίως τα νησιά.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09/08/2020 - [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.gr]