Ποιος θα μας προστατεύσει από τις Ανεξάρτητες Αρχές σε περίπτωση κατάχρησης των εξουσιών τους;;;

Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.

1. Είδαμε για άλλη μια φορά ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να διαμαρτύρεται για την κριτική εναντίον των συναδέλφων τους για ενέργειες ή παραλείψεις τους… «με κριτήρια υποκειμενικά ανάλογα με το πολιτικό όφελος ή την πολιτική ζημία και καλεί όλους τους Δικαστικούς και Εισαγγελικούς Λειτουργούς της Χώρας να συνεχίζουν να επιτελούν με σθένος τα καθήκοντα τους με μοναδικό γνώμονα το Σύνταγμα, τους Νόμους του Κράτους και τη φωνή της συνείδησής τους».

2. Σε ανακοίνωσή της, επίσης, η Ηγεσία του Αρείου Πάγου επισημαίνει ότι «οι δημόσιες επικρίσεις κατά δικαστών επί εκκρεμών υποθέσεων είναι καλοδεχούμενες και μπορεί να αποβούν εποικοδομητικές, αλλά και να προβληματίσουν». Όμως, συνεχίζουν, «εφόσον υπό τον μανδύα της κριτικής ενέχουν στοιχεία αποδοκιμασίας ή εγκωμιασμού, ακόμη προσπάθειας επηρεασμού και προσωπικής στοχοποίησης δικαστικών λειτουργών, αντιστρατεύονται τη δικαιοκρατούμενη πολιτεία…Τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να επηρεάσουν την συντεταγμένη Δικαιοσύνη και πρέπει οι δικαστικοί λειτουργοί να τις αντιπαρέρχονται με νηφαλιότητα και αυτοπεποίθηση… δίνοντας έτσι περιεχόμενο στην δικαστική τους ανεξαρτησία».

3. Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα, ύστερα από τις αναφορές των Μ.Μ.Ε. και τις καταγγελίες των εμπλεκομένων, είναι: Ποιος ευθύνεται για την εν λόγω κατάσταση: Ευθύνονται μόνο αυτοί που ασκούν, ακόμη και κακοβούλως, κριτική;;; Ειδικότερα όσοι κατέστησαν «κατηγορούμενοι» με κατασκευασμένα και ψευδή στοιχεία;;; Ή μήπως ευθύνονται και οι ίδιοι εξαιτίας των ενεργειών ή παραλείψεών τους, που παραβιάζουν τους δικονομικούς κανόνες-εγγυήσεις;;; Όταν, παραδείγματος χάριν, εκθέτουν σε δίωξη ή τιμωρία κάποιον αθώο, θέτουν σε καθεστώς προστασίας μάρτυρες χωρίς να το δικαιούνται, επιτρέπουν ή και επιβάλλουν κατάθεση (ασκώντας πιέσεις και αποδεχόμενοι προϊόντα συρραφής προδιατυπωμένων κειμένων) εν γνώσει ψευδών παραστατικών συνισταμένων κυρίως σε έκφραση απλής γνώμης χωρίς κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, το οποίο να στηρίζει τη γνώμη τους αυτή και συντονίζουν-υπαγορεύουν στόχους, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την άσκηση ποινικής δίωξης;;;

4. Επίσης, μήπως θα πρέπει να «αντιστέκονται» και να μην καθίστανται «συμμέτοχοι» σε κάθε προσπάθεια της Εκτελεστικής Λειτουργίας να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας» και να «εργαλειοποιήσει» τη Δικαιοσύνη (που την θεωρεί «θεσμικό εμπόδιο» και όχι θεσμικό αντίβαρο ισορροπίας) προ όφελος πολιτικών επιδιώξεων, ώστε να διαφυλάττουν το Κύρος αυτής;;;

5. Από την άλλη μεριά η κοινωνία και οι πολίτες παρακολουθούν άναυδοι και σε κατάσταση σοκ τις καταγγελίες εν ενεργεία Λειτουργών της Δικαιοσύνης εναντίον συναδέλφων τους για παράβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας και αναρωτιούνται, αν μπορούν να βρεθούν «κατηγορούμενοι» χωρίς στοιχεία ή αντιθέτως να «θαφτούν» στο αρχείο κατηγορίες για σοβαρά εγκλήματα, ιδίως του «λευκού κολάρου» (white-collar crime);;; Και προφανώς κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους προς τους Θεσμούς!!! Και το διαχρονικό ερώτημα παραμένει: Ποιος θα μας προστατεύσει από τις Ανεξάρτητες Αρχές και τις τυχόν καταχρήσεις των εξουσιών τους;;;

6. Σε κάθε περίπτωση τα αρμόδια όργανα και οι θεσμοθετημένες από το σύνταγμα και το νόμο διαδικασίες επιθεώρησης και αυτοελέγχου πρέπει να ενεργοποιούνται πάραυτα και ταχύτατα να αποκαθιστούν τη νομιμότητα και τους δικονομικούς κανόνες-εγγυήσεις ομαλής διεξαγωγής και διεκπεραίωσης των ποινικών υποθέσεων για τη διασφάλιση της δικαστικής προστασίας-δίκαιης δίκης και του τεκμηρίου αθωότητας. Στην παρούσα συγκυρία δείχνουν να καθυστερούν, αν δεν αδυνατούν, να δώσουν λύσεις, κινδυνεύοντας να κατηγορηθούν για κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Και ενώ η αυτοκάθαρση αποτελεί conditio sine qua non.

7. Κατά συνέπεια η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των λειτουργών της Δικαιοσύνης δεν αποτελεί αυθεντία και δεν υπηρετείται με θεωρίες και λόγια, αλλά με έργο και πράξεις αντικειμενικές, αμερόληπτες και αξιόπιστες, ώστε να ικανοποιείται και ο λόγος του Αριστοτέλη... «ευ λογίζεσθαι, λέγειν καλώς, πράττειν α δει»!!! Σε κάθε περίπτωση η δικαστική ανεξαρτησία δεν συνιστά άλλοθι και το κράτος δικαίου δεν κινδυνεύει από τον αντίλογο και την κριτική, αλλά από τις ενέργειες και παραλείψεις ολίγων ή μεμονωμένων «επίορκων» Λειτουργών»!!!