Του
Γεωργίου Κασσαβέτη
Επισμηναγού
(Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.
Στις
Ένοπλες Δυνάμεις κυριαρχεί το σλόγκαν ότι «επιτυχημένος διοικητής είναι
εκείνος που έχει καλούς επιτελείς». Στο μέτρο που αυτό ισχύει στα διάφορα
κλιμάκια διοικήσεως των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας - και βεβαίως ισχύει - δεν βλέπομε
γιατί να μην ισχύει και για τις διοικήσεις των διαφόρων Οργανισμών, πολλώ δε
μάλλον και για την Κυβέρνηση της χώρας.
Η
Επιστημονική Οργάνωση Εργασίας (management)
διδάσκει, ότι ακόμη και ο πλέον ικανός διευθυντής (manager) μπορεί να επιβλέπει
αποτελεσματικά μέχρι δεκατέσσερις (14) υφισταμένους. Συνεπώς, ακόμα κι ένας
ταλαντούχος και διανοητικά προικισμένος Πρωθυπουργός δεν μπορεί να παρακολουθήσει
και να εποπτεύσει το έργο πενήντα δύο (52) – όσα τα χαρτιά της τράπουλας –
Υπουργών και Υφυπουργών, εάν δεν έχει διαιρέσει το σύνολο του έργου σε τομείς,
έκαστος των οποίων θα παρακολουθείται από ειδικό τομεάρχη, εντεταλμένο σύμβουλο
του Πρωθυπουργού. Οίκοθεν λοιπόν νοείται ότι όσο επαρκείς, ικανοί και
κατάλληλοι είναι οι επιτελείς- σύμβουλοι του Πρωθυπουργού, τόσο στενή και
επισταμένη είναι η παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου και φυσικά τόσο άμεσες
οι διορθωτικές επεμβάσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Παρακολουθώντας
τη δραστηριότητα των στενών επιτελών του κ. Μητσοτάκη διαπιστώνουμε είτε
απραξία, είτε αστοχίες, είτε λανθασμένες επιλογές, οι οποίες επισύρουν καυστικά
σχόλια εις βάρος της κυβερνήσεως, αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού. Σε συντηρητική
απογευματινή εφημερίδα, η οποία στην Κυριακάτικη έκδοσή της προβαίνει σε
βαθμολόγηση του έργου των Υπουργών και των στενών συνεργατών του κ. Μητσοτάκη
διαβάζουμε δυσμενή σχόλια για την προσφορά στο κυβερνητικό έργο του Υπουργού Επικρατείας
καθηγητού κ. Γεωργίου Γεραπετρίτη, στον οποίο είχε επενδύσει πολλά ο
κυβερνητικός τύπος, για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Στέλιο Πέτσα, ο οποίος
υποπίπτει από γκάφα σε γκάφα και ο οποίος έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων
για τον άθλιο τρόπο διαθέσεως του ποσού των 20 εκατομμυρίων ευρώ «μένουμε σπίτι»
και τέλος για τον Σύμβουλο του Πρωθυπουργού επί οικονομικών θεμάτων Αλέξη
Πατέλη, ο οποίος διακηρύσσει ανενδοιάστως ότι είναι ομοφυλόφιλος και
παντρεμένος με άνδρα, τον οποίο παρουσίασε μάλιστα και στον προϊστάμενό του
Πρωθυπουργό και οποίος δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να αναβαθμισθεί σε υπουργό
στον οικονομικό τομέα, κατά τον επικείμενο ανασχηματισμό της κυβερνήσεως.
Εκεί
όμως που οι επιλογές του Πρωθυπουργού έχουν ξεφύγει από κάθε φυσιολογικό όριο
ανοχής, είναι στις ακόλουθες περιπτώσεις.
α. Στην Επιλογή της κ.
Γιάννας Αγγελοπούλου στην «Επιτροπή 2021».
Ως
γνωστόν η επιλογή της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, ως Προέδρου της «Επιτροπής
2021», έγινε απ’ τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη, με μοναδικό κριτήριο την ανταπόδοση
των πολλαπλών υπηρεσιών του συζύγου της κ. Θεοδώρου Αγγελοπούλου προς τη Νέα
Δημοκρατία, εν γνώσει του αλαζονικού, τυφώδους και ατιθάσευτου χαρακτήρος της.
Δε γνωρίζουμε αν η ίδια, ή ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ή από κοινού προέβησαν
στην επιλογή των υπολοίπων μελών της Επιτροπής. Εκ του μπάχαλου όμως που έχει
δημιουργηθεί μέχρι τώρα, αβίαστα προκύπτει, ότι πέραν της αποτυχημένης επιλογής
της Προέδρου της Επιτροπής, απολύτως αποτυχημένη ήταν και η επιλογή των μελών.
Το αποτέλεσμα είναι το εξής. Εννέα περίπου μήνες πριν τον εορτασμό της 200ης
επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας, η ιδεολογική απόσταση που χωρίζει τα μέλη της
Επιτροπής είναι τόσο χαώδης, ώστε η Επιτροπή, όχι μόνο να μην πείθει κανένα ότι
θα οργανώσει κοινά αποδεκτές εορταστικές εκδηλώσεις, αλλά οδηγεί τον ελληνικό
λαό σε ένα νέο ολέθριο εθνικό διχασμό. Λεπτομέρειες για την οικτρά αποτυχία της
«Επιτροπής 2021» αναφέραμε σε σχετικό άρθρο μας,
που δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ της 24ης Μαΐου 2020.
Επανερχόμενοι
στο θέμα, η κ. Αγγελοπούλου προερχόμενη από μια από τις πιο εύπορες ελληνικές
οικογένειες είναι εθισμένη στη σπάταλη διαχείριση χρημάτων. Κι αυτό ήταν γνωστό
απ’ την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, κατά τη διάρκεια των οποίων η
Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής πραγματοποιούσε απολύτως περιττές,
πολυτελείς και πολυδάπανες εκδηλώσεις και φιέστες, εν γνώσει της ότι τα
οικονομικά της χώρας δεν το επέτρεπαν. Μήπως όμως κι από τη σημερινή της θέση
άλλαξε συμπεριφορά η κ. Αγγελοπούλου; Ασφαλώς όχι. Σε όλες τις δημόσιες
εμφανίσεις της, με τα πανάκριβα ρούχα και αξεσουάρ της, προβάλλει περισσότερο
την οικονομική της ευμάρεια, παρά τον ταπεινό ρόλο της να εκπροσωπήσει τους
αγωνιστάς του 21 στις επερχόμενες εορταστικές εκδηλώσεις.
Θα
τρίζουν τα κόκκαλα του Γέρου του Μωριά, ο οποίος αμείφθηκε με φυλακίσεις, του
Νικηταρά, ο οποίος πέθανε ρακένδυτος σε ένα υγρό υπόγειο του Πειραιά, της
Μπουμπουλίνας, η οποία αφού έδωσε τα πλοία της και όλα τα υπάρχοντά της για τις
ανάγκες του αγώνος, είχε οικτρό τέλος, πυροβοληθείσα απ’ τους γονείς της
κοπέλας που είχε κλέψει ο γιος της, τον Μάιο του 1825 και του Καποδίστρια, ο
οποίος δήλωνε ότι «εφ’ όσον τα υπάρχοντά μου επαρκούν δια να ζήσω, δεν θα
λάβω ούτε οβολόν από τα δημόσιο ταμείο». Αν παρακολουθούν από εκεί ψηλά τα
τεκταινόμενα, με άφατη λύπη τους θα βλέπουν ότι τους εκπροσωπεί μια γυναίκα, η
οποία ενδιαφέρεται περισσότερο για την εμφάνισή της, παρά για το αντικείμενο
του διορισμού της και της οποίας η αμφίεση και τα αξεσουάρ στοιχίζουν μια
ολόκληρη περιουσία. Οι ήρωες του 1821 δεν περιμένουν να τιμηθούν με τούρτες και
ακριβές σαμπάνιες Dom Perignon, αλλά με λιτές εκδηλώσεις, στις
οποίες θα ξεχειλίζει ο πατριωτισμός και όχι η χλιδή της οικονομικής ευμάρειας.
Οι ήρωες του 21, δύο αιώνες μετά το ανυπέρβλητο κατόρθωμά τους, θέλουν να δουν
τη σημερινή Ελλάδα αποφασισμένη και πανέτοιμη να νικήσει και πάλι τους
Μογγόλους της Ασίας, οι οποίοι δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη βουλιμίας τους για αρπαγή
αλλοτρίων.
Και
το ερώτημα που προβάλλει αβίαστα στα χείλη κάθε αγνού Έλληνα πατριώτη είναι το
εξής. Οι εορταστικές αυτές εκδηλώσεις που θα οργανώσει η Επιτροπή της κ.
Γιάννας – αν τελικά γίνουν – θα γίνουν με βάση τη χλιδή της οικογένειας
Αγγελοπούλου και τη λογική του σλόγκαν «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα», οπότε θα
ξαναζήσουμε την πολυτέλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το κόστος των οποίων
απετέλεσε πρόκριμα της επελθούσης μετά 5-6 χρόνια οικονομικής κατάρρευσης της χώρας,
ή με βάση τα γλίσχρα οικονομικά της;
β. Στο Διορισμό του Μιχάλη
Μασουράκη στο Δ.Ν.Τ.
Με
χλευαστικά σχόλια υπεδέχθησαν, οι οικονομικοί κύκλοι της χώρας, τον διορισμό
του κ. Μιχάλη Μασουράκη, ως εκπροσώπου της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο, το οποίο με τον άτεγκτο και κυνικό Paul Tomsen τόσο
ταλαιπώρησε τη χώρα κατά την περίοδο των μνημονίων. Ο Μιχάλης Μασουράκης θα
διαδεχθεί στη θέση αυτή τον προσεχή Σεπτέμβριο τον απερχόμενο, μετά πενταετή
θητεία, εκλεκτό του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλη Ψαλιδόπουλο.
Ο
σάλος τον οποίο έχει ξεσηκώσει ο διορισμός του κ. Μασουράκη, ο οποίος στους
κύκλους της αγοράς έχει τον τίτλο «μνημονιακή πριμαντόνα» οφείλεται στο ότι ο
εν λόγω κύριος είναι εκπρόσωπος του «άγριου νεοφιλελευθερισμού» και των «αχαλίνωτων
αγορών» και κατά την περίοδο των μνημονίων χαρακτήριζε τα μνημόνια ως «ευκαιρία».
Ως ανώτερο στέλεχος, Διευθυντής Οικονομικών Μελετών, της Alpha Bank, κατά την περίοδο της εξαρτήσεως
της χώρας από το Δ.Ν.Τ. ο κ. Μασουρίδης συνέτασσε τη μία μελέτη μετά την άλλη,
για να υπερασπισθεί την αθλία πολιτική των δανειστών, η οποία υπονόμευε και την
ασφάλεια της χώρας, πετσοκόβοντας τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής
Αμύνης και την οποία οι ίδιοι, κατόπιν εορτής, έχουν παραδεχθεί ως εσφαλμένη.
Όταν
λοιπόν η όλη πολιτική η οποία εφαρμόστηκε από τους δανειστάς, κατά τη διάρκεια
των μνημονίων, εκρίθη απ’ αυτούς τους ίδιους λανθασμένη, τυγχάνει ηλίου
φαεινότερο ότι στη λάθος κατεύθυνση ήσαν και οι μελέτες του κ. Μασουράκη, οι
οποίες επί χρόνια χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία χειραγώγησης του ελληνικού λαού
και οι οποίες την υπερασπίζοντο.
Διερωτώμεθα
ειλικρινά για πιο πράγμα αμείβεται ο κ. Μασουράκης με την τοποθέτησή του στη
νευραλγική για τη χώρα αυτή θέση; Για τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις όλων των
μελετών του, ως στέλεχος της Alpha Bank, ή για τις επίσης ατυχείς
προβλέψεις του πως με τα μνημόνια «δημιουργούνται συνθήκες αναγέννησης της
ελληνικής οικονομίας, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια παρατεταμένη περίοδο
ευημερίας, που ίδια με αυτή δεν έχει ξαναδεί η χώρα»;
Με
χιούμορ σχολίασε ο τομεάρχης οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Υπουργός
Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος τον διορισμό του κ. Μασουράκη στο Δ.Ν.Τ. ,
γράφοντας σχετικά τα εξής. «Η Ν.Δ., συνεχίζοντας την παράδοσή της στις
αξιόπιστες και σταθερές προβλέψεις τοποθέτησε εκπρόσωπο της χώρας στο Δ.Ν.Τ. -
αφού υπηρέτησε πιστά το κίνημα “μένουμε Ευρώπη”- και τον ΣΕΒ, θέση από την
οποία μέχρι πρόσφατα εγκωμίαζε “το υψηλό επίπεδο ετοιμότητος της κυβέρνησης”.
Πρόκειται για τον οικονομολόγο ο οποίος το 2010 έγραφε στους Financial Times ότι
“αδράξαμε την ευκαιρία και μπήκαμε στα μνημόνια».
γ. Στην Τοποθέτηση του Δημοσιογράφου
Κων/νου Ζούλα στην ΕΡΤ.
Αφήσαμε
τελευταία την περίπτωση της τοποθετήσεως του μαϊντανού της δημοσιογραφίας
Κωνσταντίνου Ζούλα, ως Προέδρου της αμαρτωλής ΕΡΤ, παρ’ όλο ότι έχει προηγηθεί
χρονικά, διότι τη θεωρούμε πλέον σκανδαλώδη και προκλητική απ’ όλες τις
υπόλοιπες. Η πολιτεία του Κωνσταντίνου Ζούλα ως δημοσιογράφου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ,
υπό άλλες συνθήκες θα τον καθιστούσε κατάπτυστο για τη συντριπτική πλειοψηφία του
ελληνικού λαού, πολλώ δε μάλλον για τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
Ατυχώς ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος με την επιλογή συνεργατών «δεν το έχει»,
διόρισε τον Ζούλα αρχικώς μεν Σύμβουλο επί θεμάτων Τύπου του κόμματος και όταν
έγινε Πρωθυπουργός της χώρας, Πρόεδρο της κρατικής ΕΡΤ.
Ο
Ζούλας δεν είναι ένας απλός υβριστής ενίων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων της
χώρας, αλλά ένας ενσυνείδητος υπονομευτής του θεσμού των Ενόπλων Δυνάμεων
γενικότερα. Θαυμάστε θέσεις «συντηρητικού» δημοσιογράφου και «συντηρητικής»,
υποτίθεται, εφημερίδος, ο οποίος έχει αναλάβει την ενημέρωση του ελληνικού λαού
δια των διαύλων της κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεοράσεως.
Σε
«περισπούδαστο» άρθρο του στην οσημέραι και αριστερότερα διολισθαίνουσα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο κ. Ζούλας έγραφε προ ολίγων ετών
τα εξής. «Ο Στρατός είναι η χειρότερη εκδοχή του δημοσίου…. Τα μόνιμα
στελέχη ολημερίς χαζεύουν στην τηλεόραση και σκαρφίζονται τρόπους για να
αυξήσουν τις αποδοχές τους….. Η παρωδία που λέγεται στράτευμα πρέπει να
αλλάξει….. Ας αναλάβουν τον καθαρισμό και την προστασία των δασών». Και
το κερασάκι στην τούρτα; «Όσοι υπηρετήσαμε γνωρίζουμε ότι είναι οι
τελευταίοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε, αν ο μη γένοιτο χρειασθεί». Τι
να πρωτοθαυμάσει κανείς στο εθνοπρεπές κείμενο του ευρηματικού δημοσιογράφου.
Την εκτίμησή του προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων «που ολημερίς χαζεύουν
στην τηλεόραση και σκαρφίζονται τρόπους για να αυξήσουν τις αποδοχές τους»,
τον πατριωτισμό του, που παροτρύνει τους αρμοδίους να αλλάξουν την αποστολή των
Ενόπλων Δυνάμεων και αντί για τη φύλαξη των συνόρων να «αναλάβουν τον
καθαρισμό και τη φύλαξη των δασών», ή τη γενικότερη θεώρησή του ότι πρέπει
να αναζητήσουμε εναλλακτική λύση, μιας και οι σημερινοί Αξιωματικοί μας «είναι
οι τελευταίοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί».
Πέραν
όμως των αντιμιλιταριστικών απόψεών του, τις οποίες θα ζήλευε και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,
ο κ. Ζούλας δεν κρύβει ούτε τις αντιδημοκρατικές πεποιθήσεις του. Όταν προ
ολίγων ετών στο ψηφοδέλτιο κοινοβουλευτικού κόμματος, μη αρεστού στον ίδιο,
συμπεριελήφθησαν δύο απόστρατοι στρατηγοί, παρ’ όλο ότι το ψηφοδέλτιο ήτο καθ’
όλα νόμιμο και είχε την έγκριση του αρμοδίου τμήματος του Αρείου Πάγου, ο κ.
Ζούλας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούσε επιτακτικά, με άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, «Η
πολιτεία θα πρέπει να αποβάλλει πάραυτα από τις τάξεις της τους δύο
Αντιστρατήγους και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά με άμεση καθαίρεση, αλλά
και με αφαίρεση της σύνταξης που λαμβάνουν από τις Ένοπλες Δυνάμεις».
Διερωτώμεθα
ειλικρινά, είναι δυνατό να διατυπώνονται τόσο ακραίες και εκτός πάσης λογικής
αντιδημοκρατικές θέσεις από ένα φτασμένο δημοσιογράφο και μάλιστα πτυχιούχο
Νομικής Σχολής; Χωρίς αμετάκλητη καταδίκη για βαρύτατο κακούργημα προδοσίας της
χώρας, μπορεί μια κυβέρνηση, σε μια δημοκρατική χώρα, να προβεί στην καθαίρεση
και στην αφαίρεση της συντάξεως ενός αποστράτου Αξιωματικού, μόνο και μόνο
επειδή συμπεριελήφθη στο ψηφοδέλτιο ενός κόμματος και μάλιστα εγκεκριμένου απ΄
τα αρμόδια δικαστικά όργανα του κράτους; Πριν καν ο κ. Μητσοτάκης προσλάβει τον
εν λόγω δημοσιογράφο ως Σύμβουλό του επί θεμάτων τύπου, δεν θα έπρεπε να τον
είχε παραπέμψει για εξέταση σε ένα καλό ψυχίατρο; Αλλά και πέραν αυτού, μπορεί
αυτές οι άκρως αντιδημοκρατικές και παράλογες απόψεις ενός δημοσιογράφου να
φιλοξενούνται στις στήλες μιας έγκριτης εφημερίδος όπως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ; Επί
τέλους που ζει ο εκκεντρικός αυτός δημοσιογράφος; Σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατική
χώρα, που λειτουργεί με Σύνταγμα, νόμους και δημοκρατικούς κανόνες, ή στην
αλήστου μνήμης Σοβιετική Ένωση, στην οποία υπήρχαν πολλά κόμματα, με μόνη
διαφορά, ότι το ένα κυβερνούσε και τα άλλα ήταν στη φυλακή;
Συνοψίζοντας,
αβίαστα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα, ότι η επιτελική ομάδα των Συμβούλων
του κ. Μητσοτάκη, στο μέτρο που ευθύνεται για τις παραπάνω επιλογές, είναι για
τα μπάζα. Προφανώς λοιπόν αν ο Πρωθυπουργός δε λάβει έγκαιρα διορθωτικά μέτρα,
πολύ φοβούμεθα ότι η κυβέρνησή του σε λίγο χρόνο θα καταρρεύσει, ως χάρτινος
πύργος, υπό το βάρος των αστοχιών της, ρίχνοντάς μας και πάλι στην αγκαλιά των
κρυφο-κομμουνιστών του Αλέξη Τσίπρα.
