Του
Γεωργίου Κασσαβέτη
Επισμηναγού(Ι)
ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.
Αποτελεί
κοινό τόπο, ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας, από τη Μεταπολίτευση
και εντεύθεν, δεν απολαμβάνουν της υπολήψεως και της εκτιμήσεως του πολιτικού
συστήματος, στο βαθμό που επιβάλλει η υψηλή αποστολή τους, ήτοι η προάσπιση της
ακεραιότητος της χώρας. Προφανώς αυτό είναι το τίμημα για την επτάχρονη ανεργία
των πολιτικών μας από το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. Πόσο και γιατί
ευθύνονται οι σημερινοί Αξιωματικοί για την εγγραφή των πολιτικών στον ΟΑΕΔ την
περίοδο 1967-1974, κανείς δεν πρόκειται να το εξηγήσει.
Παραδόξως
τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια αλλαγή στη συμπεριφορά ενίων αξιωματούχων
πολιτικών, η οποία τελεί σε κραυγαλέα αντίφαση προς την αντίστοιχη του
πολιτικού συστήματος εν τω συνόλω του. Πλέον συγκεκριμένα, τη στιγμή που το
πολιτικό σύστημα έχει θέσει σε πλήρη ανυποληψία τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα
στελέχη τους, λόγω και έργω, θέτοντάς τα μισθολογικά στην τελευταία θέση των
λειτουργών του δημοσίου, πίσω απ’ τη συμπαθή κατηγορία των Μουσικών και
εξισώνοντας μισθολογικά τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας με τον
πρωτοδιόριστο πρωτοδίκη, απονέμει βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχικής κλίμακος,
για να τιμήσει την προσφορά ορισμένων Ελλήνων ιδιωτών.
Την
αρχή έκανε ο ανεκδιήγητος εκείνος Υπουργός Εθνικής Αμύνης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πάνος
Καμμένος, απονέμοντας το βαθμό του υποναυάρχου στην ηρωίδα της εθνεγερσίας
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Και όσον αφορά την προσφορά της Μπουμπουλίνας στον
αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας από τον τουρκικό ζυγό, δε νομίζουμε να
υπάρχει Έλληνας να την αγνοεί, ή να τη θεωρεί αμελητέα. Υπενθυμίζουμε ότι πριν
καν κηρυχθεί η Επανάσταση, η Μπουμπουλίνα είχε δημιουργήσει δικό της
εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, υπό την ονομασία «Γενναία μου Παλικάρια», το
οποίο εξόπλισε και συντηρούσε η ίδια. Η ίδια διέθεσε και όλα τα πλοία της για
τις ανάγκες του αγώνα. Και η ανταμοιβή της για όλα αυτά ήταν η σύλληψή της από
το εκ γενετής φαύλο πολιτικό σύστημα, η φυλάκισή της και τέλος η εξορία της
στις Σπέτσες, επειδή αντέδρασε στη δολοφονία του φρουράρχου του Ναυπλίου Πάνου
Κολοκοτρώνη και τη φυλάκιση του Γέρου του Μοριά. Τελικά η ηρωίδα αυτή πέθανε
πάμφτωχη στην Πάρο.
Με όλο λοιπόν τον προσήκοντα και οφειλόμενο
σεβασμό στους αγώνες και την εθνική προσφορά της ηρωίδος της εθνεγερσίας,
θεωρούμε ότι η απονομή στρατιωτικού βαθμού ούτε επιτείνει το εθνικό έργο της,
κι ούτε της προσδίδει ιδιαίτερη τιμή. Και το κυριότερο ότι στερείται νομικού
ερείσματος. Φυλλομέτρησα εν τάχει τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος και πέραν
του άρθρου 45 το οποίο αναφέρει ότι «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι
αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας … Απονέμει επίσης τους βαθμούς σε όσους
υπηρετούν σ’ αυτές», δεν βρήκα κανένα άλλο, που να δίνει την εξουσιοδότηση
στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ή σε οποιονδήποτε άλλον κρατικό αξιωματούχο, να
απονέμει στρατιωτικούς βαθμούς και μάλιστα σε ιδιώτες. Πιστεύω ακραδάντως, ότι
οι ήρωες των αγώνων του έθνους δεν τιμώνται με πλασματικούς στρατιωτικούς
τίτλους, αλλά με αναφορά των κατορθωμάτων τους στα ιστορικά βιβλία, στα σχολικά
εγχειρίδια και στις εγκυκλοπαίδειες και τέλος με την ανέγερση ανδριάντων σε
κεντρικούς και πολυσύχναστους δημόσιους χώρους.
Καθ’
υπαγόρευση του ίδιου υπουργού και για καθαρώς ψηφοθηρικούς λόγους, ο τότε
Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας εξέδωσε το υπό στοιχεία
Φ.900/3873Σ.625/4 Σεπ. 2018 έγγραφό του, με το οποίο εξήγγειλε τα εξής
επουσιώδη κι ασήμαντα. «Καθιερώνεται παροχή προνομίων βαθμού Αντιπτεράρχου
σε Αποστράτους της Πολεμικής Αεροπορίας, με τη συμπλήρωση του 90ου έτους της
ηλικίας και ανεξάρτητα από τον τρόπο εισαγωγής στις τάξεις αυτής, ή του
φερόμενου βαθμού εν αποστρατεία». Διαβάζοντας κάποιος τρίτος, ή ακόμη και
κάποιος χαμηλόβαθμος απόστρατος Αξιωματικός το εν λόγω έγγραφο, το οποίο
απεστάλη και στον τελευταίο 90χρονο συνάδελφο, απ’ τους ελάχιστους που
απέμειναν, θεώρησε την παροχή των «προνομίων του βαθμού του Αντιπτεράρχου» ως
μεγάλη παροχή της Ενεργού Υπηρεσίας προς τους υπέργηρους βετεράνους. Δυστυχώς
όμως «άνθρακες ο θησαυρός» ήσαν τα δώρα του ηθικού αυτουργού της παροχής κ.
Πάνου Καμμένου, διότι τα «προνόμια του βαθμού του Αντιπτεράρχου» προς τους
βετεράνους του Όπλου συνοψίζοντο στο εξής ένα. Ήτοι «Την ελεύθερη εστίασή
τους στα εστιατόρια των Ανωτάτων Αξιωματικών, στα δύο παραθεριστικά κέντρα
Ζούμπερι και Σκοτίνας της Πολεμικής Αεροπορίας».
Ερωτούμε
λοιπόν τόσο το φυσικό αυτουργό, τότε Αρχηγό του ΓΕΑ, όσο και τον υποβολέα και
προϊστάμενό του Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Καμμένο το εξής απλό. Ποιος Γέρων 90
ετών ή και μεγαλύτερος έχει τη δυνατότητα και τη διάθεση να φύγει κατακαλόκαιρο
απ’ το σπιτάκι του, υπό θερμοκρασίες καύσωνος, προκειμένου να μεταβεί στο
θέρετρο του Ζούμπερι, κοντά στη Νέα Μάκρη, ή στη Σκοτίνα, στον Πλαταμώνα, μόνο
και μόνο για να φάει το μεσημεριανό, ή το βραδινό του στον ειδικό χώρο των
Ανωτάτων Αξιωματικών, του οποίου η μοναδική διαφορά από τον αντίστοιχο των «πληβείων»
είναι, ότι το φαγητό δεν είναι self service;
Πέραν
όμως του ότι η δήθεν παροχή είναι ανάξια λόγου, δημιουργεί και το εξής
σοβαρότατο πρόβλημα. Αναλυτικότερα. Εδώ και αρκετά χρόνια η ηγεσία της
Πολεμικής Αεροπορίας, λόγω στενότητος των χώρων εστιάσεως των Ανωτάτων
Αξιωματικών, έχει απαγορεύσει την εστίαση των Ταξιάρχων, παρά το γεγονός ότι ο
βαθμός του Ταξιάρχου ανήκει τύποις και ουσία στους Ανωτάτους Αξιωματικούς. Με
την εφαρμογή λοιπόν του ως άνω «προνομίου» στους 90χρονους, ανεξαρτήτως βαθμού,
δημιουργείται το εξής παράδοξο και αντίθετο προς τους κανόνες της στρατιωτικής
ιεραρχίας φαινόμενο. Θα έχει τη δυνατότητα να εστιάζεται στα εστιατόρια των
Ανωτάτων Αξιωματικών ένας 90χρονος Απόστρατος Αξιωματικός με βαθμό κατωτέρου
Αξιωματικού (Ανθυπασπιστού ή Ανθυποσμηναγού), ενώ θα κοιτάει απ’ την
κλειδαρότρυπα ο 89χρονος και κατά εννέα βαθμούς ανώτερος Ταξίαρχος, στον οποίο
εντελώς αυθαίρετα έχει απαγορευθεί η είσοδος. Δυστυχώς η ψηφοθηρία στη χώρα μας
είναι τόσο αδίστακτη, ώστε να παραβλέπει και τα τόσο σοβαρά προβλήματα της
ιεραρχίας, η οποία αποτελεί το θεμέλιο λίθο για την εύρυθμη λειτουργία των Ενόπλων
Δυνάμεων της χώρας.
Στις
μέρες μας όμως ζήσαμε και ένα ακόμη παράδοξο γεγονός.. Την απονομή του βαθμού
του υποστρατήγου «στο μοναδικό επιζώντα βετεράνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου»
– έτσι προφανώς ισχυρίζεται ο ίδιος - κ. Ιάκωβο Τσούνη. Όπως όμως κι αν
είναι τα πράγματα, είναι λογικό, νομικά ορθό και δίκαιο να απονέμεται σε έναν
ιδιώτη ο καταληκτικός βαθμός της στρατιωτικής ιεραρχίας, επειδή πολέμησε – αν
πολέμησε - ως απλός τυφεκιοφόρος σε κάποιο πόλεμο πριν 80 χρόνια; Ποιές ήταν αυτές
οι ηρωικές πράξεις του κ. Ιάκωβου Τσούνη, με τις οποίες εξόφλησε και μάλιστα
μετά από 80 ολόκληρα χρόνια, μια τόσο υψηλή τιμητική διάκριση; Διερωτώμαι
άραγε, στο σκεπτικό της εντελώς άσκοπης, παράλογης και ακατανόητης αυτής
ενέργειας αναγράφεται το νομικό της έρεισμα, το οποίο δίνει τη νομική
δυνατότητα στους ιθύνοντες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης να απονέμουν
ρουσφετολογικά στρατιωτικούς βαθμούς σε ιδιώτες; Κι ακόμη, στο ίδιο σκεπτικό
αναφέρονται οι αποδεδειγμένα ηρωικές πράξεις του τιμηθέντος, οι οποίες ατυχώς
είναι άγνωστες στο πανελλήνιο;
Αλλά
και πέραν όλων αυτών, πως προέκυψε ότι κ. Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος είναι
γεννηθείς το 1925, πολέμησε στον πόλεμο του 1940, σε ηλικία 15 ετών; Αλλά κι αν
ακόμη δεχθούμε ότι κάποιοι ανεγκέφαλοι τον δέχτηκαν ως εθελοντή, πως
διαπιστώθηκε ότι είναι ο μόνος επιζών; Έγινε κάποια σχετική έρευνα, ή επειδή το
δήλωσε ο ίδιος; Αλλά κι αν έστω κι αυτό είναι αληθές, από πότε τιμώνται οι
τελευταίοι επιζώντες κάποιου πολέμου, χωρίς την παραμικρή ηρωική πράξη, ή άλλη
διάκριση, παρά μόνο επειδή τους ξέχασε ο χάρος;
Προφανώς
κάτι δεν πάει καλά στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Προσωπικά εκφράζω τη λύπη, τη
ντροπή και την αγανάκτησή μου, για τη λειτουργία του κράτους στο οποίο ζω. Δε
γνωρίζω ειλικρινά τι ακριβώς θα γιορτάσουμε το Μάρτιο του 2021. Μήπως, ότι κατά
τα 200 αυτά χρόνια λειτουργίας του ελεύθερου ελληνικού κράτους το πολιτικό μας
σύστημα παραμένει ίδιο κι απαράλλακτο προς το άθλιο, διαβρωμένο και αδίστακτο
εκείνο σύστημα του Κωλέττη, του Μαυροκορδάτου και του Βούλγαρη (Τζουμπέ), που
έστειλε τον Γέρο του Μοριά στη φυλακή και τον Ιωάννη Καποδίστρια στον άλλο
κόσμο, επειδή δεν συνεργούσαν στην αυθαιρεσία, την αλαζονεία, την αποσύνθεση
και τη διαβρωσή του; Αλλά επ’ αυτού έχει μεριμνήσει σχετικά το τσούρμο –
Επιτροπή 2021 - της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, ήτοι «τον μισογυνισμό
και την αθυροστομία του Καραϊσκάκη», «τη δολοφονία του Βουλευτού της ΕΔΑ
Γρηγορίου Λαμπράκη» και άλλα εξ’ ίσου σημαντικά γεγονότα!!!
