ΦΩΤΟ: kathimerini.gr
Του Γεωργίου Κασσαβέτη
Επισμηναγού (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α.
Ορυμαγδό διαμαρτυριών μιας μεγάλης
μερίδος της ελληνικής κοινωνίας έχουν προκαλέσει οι ατυχείς δηλώσεις των μελών
της Επιτροπής για τη διοργάνωση των εορταστικών εκδηλώσεων, για την επέτειο των
200 ετών (bicentenary), από την Εθνική
Επανάσταση του 1821. Οι απαράδεκτες αυτές δηλώσεις μερικών μελών, τα οποία
είδαν την επιλογή τους στην Επιτροπή ως ευκαιρία να ξαναγράψουν την ελληνική
ιστορία με τη δική τους οπτική θεώρηση, ή να καταστούν αναγνωρίσιμοι ανα το
πανελλήνιο για ιδιοτελείς λόγους, έχουν προκαλέσει βάναυσα το δημόσιο αίσθημα.
Ας δούμε όμως εν συντομία την ιστορική διαδρομή των προηγουμένων επετείων της
Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Η πρώτη επέτειος επί τη συμπληρώσει 50
ετών από την κήρυξη της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821 εορτάστηκε συμβολικά το
1871, με την ανέγερση στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών των ανδριάντων των
δύο εθνομαρτύρων, του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ και του Ρήγα Φεραίου. Επρόκειτο
για μια πρωτοβουλία μεγάλης συμβολικής σημασίας, που σηματοδοτούσε το πνεύμα
της εθνικής ενότητος, που έπρεπε να υπηρετηθεί.
Τον ίδιο στόχο υπηρετούσε και η
τοποθέτηση των ανδριάντων του Εθνικού Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια και του
ιδεολογικού του επικριτού Αδαμαντίου Κοραή, στον κήπο των προπυλαίων του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Προφανώς πολλά από τα μέλη της σημερινής Επιτροπής θα
διαφωνούσαν για την τοποθέτηση του ανδριάντος του Κοραή, διότι αν αυτοί που κήρυξαν
την επανάσταση άκουγαν τον Κοραή, ο οποίος διακήρυττε ότι «Για να επιτύχει η
επανάσταση, πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούν σχετικά δυο γενιές Ελλήνων», θα
ήμασταν ακόμη υπόδουλοι στους Τούρκους. Χάριν όμως του πνεύματος ενότητος καλώς
οι τότε ιθύνοντες αποφάσισαν και την τοποθέτηση του ανδριάντος του Αδαμαντίου
Κοραή απέναντι από εκείνον του Καποδίστρια, διότι ένα μεγάλο τμήμα του
ελληνικού λαού πίστευε τις διακηρύξεις του Κοραή, όσο κι αν εκ του
αποτελέσματος αποδείχτηκαν ανεδαφικές.
Η δεύτερη επέτειος των 100 ετών
συνέπεσε με την απεγνωσμένη προσπάθεια της Ελλάδος να υλοποιήσει το όνειρο της
Μεγάλης Ιδέας με τη Μικρασιατική Εκστρατεία, οπότε δεν υπήρχαν περιθώρια για
γιορτές και πανηγύρεις. Η τρίτη επέτειος επί τη συμπληρώσει 150 ετών, το 1971,
εορτάστηκε πανηγυρικά στο Παναθηναϊκό Στάδιο από το καθεστώς της 21ης Απριλίου,
με παρελάσεις αρμάτων μάχης και αναπαραστάσεις σκηνών από την ελληνική ιστορία,
εκδηλώσεις που ανταποκρίνοντο απολύτως στο πνεύμα της απελευθέρωσης του έθνους
από τον τουρκικό ζυγό, αλλά που επικρίθηκαν από τους αντιπάλους του καθεστώτος,
ως υπερβολικές, που συνέτειναν στον διασυρμό των πολλαπλών συμβολισμών τους.
Συνεπώς η 200ή επέτειος της Εθνικής
Παλιγγενεσίας αποτελούσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να εορτασθεί με κάθε
μεγαλοπρέπεια και επισημότητα, με πανηγυρικό χαρακτήρα και σε πνεύμα εθνικής
ενότητος, το οποίο είναι αναγκαίο υπό τις σημερινές συνθήκες, ήτοι μετά την
πρόσφατη έξοδο της χώρας από την οδυνηρή δεκαετή οικονομική κρίση, αλλά και τη
σημερινή δοκιμασία που διέρχεται, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Ατυχώς η πορεία της πολυθρύλητης πλέον
Οργανωτικής Επιτροπής για τις εορταστικές εκδηλώσεις του 2021, κατά την
πεντάμηνη διαδρομή της απέδειξε, ότι όχι μόνο δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι
είναι σε θέση να οργανώσει, κοινά αποδεκτές απ’ όλους τους Έλληνες, εορταστικές
εκδηλώσεις, αλλά και κάτι ακόμη χειρότερο. Ότι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο
διχασμό του ελληνικού λαού. Το πρόβλημα ξεκίνησε από την λανθασμένη επιλογή της
κ. Γιάννας Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη στη θέση της Προέδρου της Επιτροπής, από
τον ίδιο τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη. Και το λάθος έγκειται στο ότι η επιλογή
έγινε με μοναδικό κριτήριο την ανταπόδοση των πολλαπλών υπηρεσιών του συζύγου
της κ. Θεοδώρου Αγγελοπούλου προς το κυβερνών κόμμα. Κι όταν τα κριτήρια είναι
ανταποδοτικά, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί κατά πόσο η επιλογή εξυπηρετεί τον
κύριο σκοπό της. Δε γνωρίζουμε ποιος και με τι κριτήρια όρισε τα τριάντα (30)
μέλη της Επιτροπής, στην οποία μετέχουν εκπρόσωποι της Γενετικής, της Τεχνητής
Νοημοσύνης, της Καινοτομίας και της Επιχειρηματικότητος και από την οποία
απουσίαζε ο εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, όταν οι πάντες
εγνώριζαν, ότι την απελευθέρωση του έθνους με πόλεμο θα γιορτάσουμε, κι όχι
κάποια επέτειο ιδρύσεως Επιστημονικού Σωματείου.
Τα αποτελέσματα της ετερόκλητης αυτής
συντροφίας προέκυψαν ευθύς αμέσως με την επιλογή του εμβλήματος της
Επιτροπής 2021, από το οποίο απουσίαζε εντελώς η ελληνική σημαία και το σύμβολο
της Χριστιανοσύνης, αλλά και του αγώνος, ο Σταυρός. Η συνειδητή και
εσκεμμένη αυτή παράλειψη, πέραν του ότι εξόργισε τη συντριπτική πλειοψηφία του
ελληνικού λαού, σηματοδοτούσε και τη ρότα την οποία θα ακολουθούσε η Επιτροπή.
Απορούμε ειλικρινά ποια ήταν τα στοιχεία εκείνα, που οδήγησαν τον κ. Μητσοτάκη
στο συμπέρασμα, που εξέφρασε κατά την παρουσίαση των μελών της Επιτροπής, ότι
το συνονθύλευμα των ετερογενών αυτών στοιχείων «διαπνέει πνεύμα ενότητος,
μετριοπάθειας και δημιουργικού σεβασμού, που θα διατυπωθεί με γλώσσα, ύφος και
ήθος, τα οποία θα αναδείξουν και το μέγεθος του γεγονότος στο σήμερα».
Δεν είχε κοπάσει καλά καλά ο θόρυβος
από την απουσία των συμβόλων του έθνους και της χριστιανοσύνης, από το έμβλημα
της Επιτροπής, όταν η ίδια η Πρόεδρος της Επιτροπής κ. Αγγελοπούλου -
Δασκαλάκη, μιμούμενη τη δόξα της αλήστου μνήμης και κακή τη μοίρα καθηγήτριας
κ. Ρεπούση, έριξε την πρώτη χειροβομβίδα, χαρακτηρίζοντας την καταστροφή της
Σμύρνης «Ανθρωπιστική». Ακολούθησαν, τα μέλη της Επιτροπής καθηγητής κ.
Καλύβας που ζήτησε «να αντικατασταθούν οι Έλληνες με τους ξένους που
έρχονται, για να μην ερημώσει ο τόπος» και το μέλος κ. Σόνεκερ, το
οποίο πρότεινε «να ξεχάσουμε το παρελθόν». Και ο πρώτος αυτός κύκλος των
αστόχων και διχαστικών απόψεων των μελών της Επιτροπής έκλεισε με τη δημοσίευση
στον ιστότοπο της Επιτροπής των απαράδεκτων και ιστορικώς ατόπων απόψεων του
μέλους της Αναπληρωτού Καθηγητού Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αριστείδου Χατζή ότι «Ο Καποδίστριας ήταν δικτάτορας».
Κι αν οι ανιστόρητες και διασπαστικές
αυτές απόψεις των μελών της Επιτροπής σταματούσαν εδώ, θα μπορούσε κάποιος να
τις αποδώσει και σε ατύχημα. Δυστυχώς όμως συνεχίζονται ως χιονοστιβάδα, η
οποία πέραν του γεγονότος ότι οδηγεί στο διχασμό του ελληνικού λαού, φαίνεται
να έχει στόχο και το μέγαρο Μαξίμου και μάλιστα τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη
ειδικότερα. Έφτασαν στο έσχατο σημείο αθλιότητος μερικά μέλη της Επιτροπής να
διακωμωδούν τον ήρωα της Αράχοβας Γεώργιο Καραΐσκάκη, επειδή ήταν νόθος Γυιός
της Καλόγριας και δήθεν μισογύνης, αγνοώντας την αγωνιστική του προσφορά, χάριν
της οποίας εκείνοι είναι ελεύθεροι σήμερα και μπορούν να λοιδορούν τους πάντες,
χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα. Έσπευσαν ακόμη να χαρακτηρίσουν τον μεγαλύτερο
και πλέον πεφωτισμένο ιστορικό της Νεωτέρας Ελλάδος Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο
«στρατευμένο επιστήμονα», επειδή κονιορτοποίησε τη θεωρία του Ανθέλληνα
Αυστριακού Ιστορικού Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράϊερ «περί καταγωγής των Ελλήνων από
τους Σλάβους» και τέλος να μας θυμίσουν τη δολοφονία του Βουλευτού της ΕΔΑ
Γρηγορίου Λαμπράκη το 1963, ως κοσμοϊστορικό γεγονός. Προφανώς οι δολοφονίες
της Ελένης Παπαδάκη, της Ελένης Γκατζογιάννη και των 110.000 θυμάτων του
Κομμουνιστο - Συμμοριτοπολέμου ήταν γι αυτά ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Με άρθρο μας στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ της
Κυριακής 17 Νοεμβρίου 2019 διαμαρτυρηθήκαμε εντόνως για την απουσία εκπροσώπου
των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας από την Επιτροπή, γράφοντας τα εξής. «Διερωτώμαι
όμως το εξής. Δε χρειαζόταν στην Επιτροπή ούτε ένας εκπρόσωπος των Ενόπλων
Δυνάμεων της χώρας; …. Όσο καλή θέληση κι αν επιδείξει κανείς, δύσκολα μπορεί
να πεισθεί ότι η παράλειψη αυτή έγινε τυχαία, ή ότι η συμμετοχή εκπροσώπου των
Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στην Επιτροπή θα ήταν διακοσμητική. Ακόμη είναι πολύ
δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στην επιτυχία των σκοπών της Επιτροπής θα
συμβάλλει πιο αποτελεσματικά η συμμετοχή των εκπροσώπων της Καινοτομίας, της
Τεχνητής Νοημοσύνης, της Γενετικής και της Επιχειρηματικότητος, από τη
συμμετοχή του εκπροσώπου των Ενόπλων Δυνάμεων».
Δε γνωρίζουμε αν η δική μας δημόσια διαμαρτυρία, ή και άλλων συμπολιτών
μας, έφτασαν μέχρι το πρωθυπουργικό γραφείο. Το βέβαιο είναι πως ο κ.
Μητσοτάκης, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, διόρθωσε την παράλειψή του
εκείνη, με τον ορισμό στην Επιτροπή του Ναυάρχου ε.α. κ. Παν. Χηνοφώτη.
Προσπάθεια εξεύρεσης κοινού διαύλου επικοινωνίας μεταξύ των μελών της Επιτροπής
επιχείρησε επίσης ο κ. Πρωθυπουργός, διορίζοντας στην Επιτροπή τον
επικοινωνιολόγο κ. Ευτύχη Βαρδουλάκη. Θέλουμε όμως να πιστεύομε ότι η
ιδεολογική απόσταση που χωρίζει τα μέλη της Επιτροπής είναι τόσο μεγάλη, ώστε
οποιαδήποτε διορθωτική ενέργεια, να μοιάζει με προσπάθεια ίασης του καρκίνου με
ασπιρίνες. Δυστυχώς τα σύμβολα επικοινωνίας μεταξύ των μελών της Επιτροπής
είναι τόσο ακατάληπτα, που θυμίζουν το μυθικό Πύργο της Βαβέλ.
Η διάσταση απόψεων και η προσπάθεια
μερικών μελών να αποδομήσουν την εθνική ταυτότητα και να προκαλέσουν το δημόσιο
αίσθημα, υπήρξε η αιτία της παραιτήσεως της καθηγήτριας ιστορίας του
Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μαρίας Ευθυμίου, η οποία προφανώς αηδίασε από την
παιδική χαρά, στην οποία τη διόρισαν. Από πληροφορίες του τύπου έπονται και
άλλες παραιτήσεις μελών, που θέλουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, όπως
αυτή του σοβαρού ανθρώπου και Ακαδημαϊκού κ. Πασχάλη Κιτρομηλίδη.
Περαίνοντας, νομίζουμε αποτελεί κοινό
τόπο για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι η Οργανωτική Επιτροπή
για τις εκδηλώσεις των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 απέτυχε οικτρότατα.
Η 5μηνη πορεία της απέδειξε περίτρανα, ότι όχι μόνο δεν είναι σε θέση να
οργανώσει κοινά αποδεκτές για ολόκληρο τον ελληνικό λαό εορταστικές εκδηλώσεις,
αλλά μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε, με τις αιρετικές απόψεις μερικών μελών της,
τις οποίες δεν μπόρεσε να ελέγξει η πολυθρύλητη και ιδιοφυής, υποτίθεται,
πρόεδρος της Επιτροπής, να αποδομήσει την ιστορική εικόνα μερικών πρωταγωνιστών
– ηρώων της εποχής εκείνης, να προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα και να διχάσει τον
ελληνικό λαό.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να
αναφερθούμε με λεπτομέρειες για τους λόγους της πλήρους αποτυχίας της
Επιτροπής. Άλλωστε και η λεπτομερής αναφορά στους λόγους της αποτυχίας, τίποτε
αυτή τη στιγμή δε θα μπορούσε να διορθώσει. «Προτού λοιπόν τα πανάκριβα
μαντηλάκια Hermes με το έμβλημα του 1821, που παρήγγειλε η κ. Γιάννα στο
διάσημο Γαλλικό οίκο, δίδονται ως ενθύμιο στα υπό παραίτηση μέλη», όπως προσφυώς εγράφη σε απογευματινή εφημερίδα,
το συμφέρον της Επιτροπής και της χώρας επιβάλει την πρωτοβουλία της διαλύσεως
της Επιτροπής πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αναλαμβάνοντας και το
σχετικό κόστος της αποτυχίας. Το «Mea Culpa», το οποίο εξέφρασε δημοσίως
παλαιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν πρόκειται να αλλοιώσει την πολιτική εικόνα
του σημερινού πρωθυπουργού.
Στη θέση της σημερινής Επιτροπής ο κ.
Μητσοτάκης μπορεί να ορίσει μια ολιγομελή Επιτροπή, από πρόσωπα γνωστά για τη
σοβαρότητα και τη μετριοπάθειά τους, τα οποία ενστερνιζόμενα το πνεύμα της
εθνικής ενότητος, θα περιοριστούν στην οργάνωση μιας σειράς λιτών εορταστικών
εκδηλώσεων, που δεν θα σπρώχνουν τη χώρα στις διχόνοιες του παρελθόντος, αλλά
θα την ωθούν προς το μέλλον. Οι σχετικά πρόσφατες επέτειοι των 200 ετών (Bicentenary) από την Αμερικανική Επανάσταση του 1776, στις
Ηνωμένες Πολιτείες και της Γαλλικής του 1789 στη Γαλλία, αποτελούν ασφαλή
μπούσουλα για την επιτυχία των στόχων της Επιτροπής.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γράφει στο ΒΗΜΑ
της Κυριακής 31 Μαΐου 2020 ότι «Το Έθνος θα εορτάσει επαξίως τα διακόσια
χρόνια της “πολιτικής αυτού υπάρξεως και ανεξαρτησίας” αν αντιμετωπίσει με
ενότητα, με προσήλωση στην αλήθεια, με μεγάλες και γενναίες υπερβάσεις, με
γρήγορες πρακτικές κινήσεις, με έμπνευση, με διορατικότητα και ευρηματικότητα
τις πολλές προκλήσεις της φάσης αυτής». Απολύτως σωστά είναι βέβαια όλα
αυτά που γράφει ο τέως υπουργός. Το πρόβλημα όμως προκύπτει από τη στιγμή που η
συγκεκριμένη Επιτροπή δεν πληροί καμία από τις προϋποθέσεις που θέτει ο κ.
Βενιζέλος για τον επάξιο εορτασμό της μεγάλης επετείου.
Κλείνοντας θεωρούμε αναγκαίο να
αναφέρουμε ότι το ιδανικό θα ήταν τη λήξη της Επιτροπής της νά σφυρίξει η ίδια
η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη και να δώσει η ίδια το παράγγελμα “τους
ζυγούς λύσατε” στα ετερόκλητα μέλη της. Επειδή όμως κάτι τέτοιο, πιστεύουμε, απάδει
προς την ιδιοσυγκρασία της, η ευθύνη μετατίθεται στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος
πρέπει να προβεί στην ενέργεια αυτή πριν ή αντί να γιορτάσουμε τους ηρωικούς
αγώνες του Κολοκοτρώνη και του Διάκου, ζήσουμε ένα νέο κύκλο διχασμού του
ελληνικού λαού.
