Τουρκία... Ένας κακός γείτονας

Γράφει ο Αντγος ε.α. Χαράλαμπος Τζιγκουνάκης

Τον κακό άνθρωπο, συγγενή ,η οποιοδήποτε άλλο τον αποφεύγεις, κόβεις κάθε σχέση μαζί του, τελικά βρίσκεις τρόπους να μην έχεις ουδεμία σχέση μαζί του. Τον κακό γείτονα όμως;

Οι προκλήσεις του καθημερινές, βρίσκει τρόπους για να δημιουργεί προβλήματα, ενοχλεί συνεχώς. Μέγα βάσανο...

Η σηκώνεσαι και αλλάζεις γειτονιά και φεύγεις για να τον αποφύγεις οριστικά, η οπλίζεσαι με υπομονή ,αλλά και πόσο να το αντέξεις. Δεν υπάρχει τρόπος τελικά να γλυτώσεις από δαύτον.

Αυτή είναι η Τουρκία... Ένας κακός γείτονας που μας έλαχε δίπλα μας.

Από τότε που εγκατέλειψαν τα υψίπεδα της Ασίας και κακή μας τύχη θρονιάστηκαν δίπλα μας, διαλείμματα μόνο απολαύσαμε ειρηνικής συνύπαρξης. Και αυτό μόνο στις περιόδους που ήταν σε κατάσταση διαλύσεως και κατέβαζαν τους τόνους της πρόκλησης.

Στην θάλασσα, τον αέρα και στην Ξηρά αμφισβητούν τα σύνορα μας, είτε ευθέως, είτε συγκεκαλυμμένα.

Οι ένταξη μας στις ευρωπαϊκές κοινότητες και το ΝΑΤΟ απέτρεψαν συχνές πολεμικές συγκρούσεις μόνο, οι οποίες θα ήταν πολύ πιο συχνές αν είμαστε εκτός.

Η τελευταία πολεμική αναμέτρηση μεταξύ μας το 1974 έληξε με βαριά ήττα του Ελληνισμού και τον ακρωτηριασμό της νήσου Κύπρου. Από τότε συχνά πυκνά η ίδια πολιτική τους συνέχεια και αδιάλειπτα, πιστά ακολουθείται.

Κάποιοι πιστεύουν πως φταίει ο Ερντογαν! Μέγα Λάθος! Πιθανώς ο νεοσουλτανος, αν και απρόβλεπτος, να είναι καλύτερη περίπτωση με δεδομένο πως στην κατ επίφαση δημοκρατία "αλλά τούρκα" που έχουν στήσει εκεί, η κυβέρνηση τους και η αντιπολίτευση τους σταθερά και με τους ίδιους τόνους στις θέσεις τους για τα Ελληνοτουρκικα, διαγκωνίζονται ποιος θα έχει την πιο ακραία και εθνικιστική στάση!

Ένα Πατριαρχείο, μια φθίνουσα και ξεκληρισμένη μειονότητα στην κωνσταντινουπολη που σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει αφού μερικές χιλιάδες πολύ ηλικιωμένοι έχουν ξεμείνει εκεί, δεν είναι σοβαροί λόγοι να μας κάνουν διστακτικούς και να επιδιώκουμε μονομερώς και σταθερά την συνδιαλλαγή και την ειρήνη σε βάρος των κυριαρχικων μας δικαιωμάτων...

Τι κερδίσαμε τόσα χρόνια με την συμπεριφορά μας αυτή;

Η θα ακολουθήσουμε πολιτική Ισραηλιτική στα διμερή θέματα που βάζουν συνεχώς , δημιουργώντας την ανάλογη αποτρεπτική και ανταποδοτική δύναμη, η πάμε για Φινλανδοποίηση ακυρώνοντας το πνεύμα της επανάστασης του 1821 που θα γιορτάσουμε του χρόνου τα 200 χρόνια της από τότε...

Ας αποφασίσει το έθνος μας που θα καταβάλει και το αντίστοιχο τίμημα το δρόμο που θα ακολουθήσει, έχει αρετή ,κόστος και θυσίες ο δρόμος της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας ...